Procedura diagnozy amyloidozy jest bardzo skomplikowana, ponieważ nie ma konkretnych zmian laboratoryjnych. Istnieją specjalne próbki do definicji amyloidu w analizach. Leczenie amyloidu zależy od formy choroby.
Treść
Metody diagnozy amyloidozy
Diagnoza amyloidozy jest złożona i wymaga użycia wszystkich możliwych metod. Wtórna amyloidoza narządów jest stosunkowo lżejsza, ponieważ choroba jest znana prowadzi do jego rozwoju.
Specyficzne zmiany laboratoryjne w amyloidozie. Jednak dla pacjentów, obecność znacznego zwiększenia EEM (50-70 mm / h) i niedokrwistości (w niektórych przypadkach odnotowuje się trombocytoza - spadek poziomów płytek krwi, wzrost poziomu fibrynogenu we krwi). Specjalne próbki stosuje się do amyloidu (z kongorem, błękitem metylenowym, które zwykle zmieniają kolor moczu, podczas gdy u pacjentów są przymocowane przez amyloid i są usuwane z moczem w ilościach minimalnych), a badania elektroforetyczne białek moczu.
Z amyloidozą serca na EKG odnotowano niskie napięcie zębów. Podczas przeprowadzania badań ultradźwiękowych serca (ECCH) istnieje kombinację zwiększonej echogenności (przepuszczalności) mięśnia sercowego i zagęszczania ścian Atrii, która w 60-90% przypadków wskazuje amyloidozę.
W etapie białka amyloidozy nerki, niewielka ilość białka ujawnia się w moczu i okresowym pojawieniu się czerwonych krwinek, która jest czasami wykrywana tylko w badaniu osadu moczu zgodnie z metodą Kakov-Addis. Ponadto pojedyncze cylindry (hialina, ziarnista, wosk) i leukocyty są określane w moczu. W niektórych przypadkach przepływ krwi nerek i filtrowanie są lekko zmniejszone.
W etapie neflastycznym, ilość albuminy (o niskiej masie cząsteczkowej białka plazmowego krwi) rośnie, globuliny są zdominowane wśród białek moczu, zwłaszcza ich dużych cząstek. Istnieje wysoka zawartość gammaglikoproteis i lipoproteiny alfa w moczu. Niewielka ilość czerwonych krwinek, cylindrów i często leukocytów wykrywają się w opadach moczu.
Istnieje spadek poziomów białka krwi o zakłóceniu ich relacji (współczynnik albuminoguliny zmniejsza się do 1,0 i niższej), frakcje alfa-2 i gamma są zdominowane wśród globulinów. Może być podwyższony poziom cholesterolu krwi. Czasami umiarkowany wzrost kreatyniny, mocznika i resztek azotu - wyrobów wymiany kwasu moczowego znajdują się we krwi. Może być małe zmiany w gołębiacie oczu. Wielkie znaczenie w diagnozie należy do biopsji nerki. Ponadto wyniki metod badawczych radiologicznych i radiowo-rdzennych pomagają wyjaśnić diagnozę.
Wraz z amyloidozą wątroby badanie laboratoryjne identyfikuje charakterystyczne zmiany białka, zwłaszcza alfa-2-globulinemia, zaburzenia immunologiczne, często zwiększona aktywność fosfatazy w surowicy, inne próbki funkcjonalne zmieniały się niewiele. Najbardziej diagnostyczne znaczenie lokalnej biopsji wątroby.
Leczenie amyloidozy
Leczenie koniugatu pierwotnej amyloidozy z wielkim trudnościami. Sukces w leczeniu wtórnej amyloidozy możliwe jest obliczenie tylko wtedy, gdy w narządy nie ma zgrubnych zmian, a także, jeśli wyeliminujesz przyczynę spowodowaną. Leczenie obejmuje dietę, łagodny reżim, jeśli to możliwe - radykalna eliminacja choroby podstawowej (zapalenie szpiku, nowotworowy), cel środków patogenetycznych i objawowych.
Terapia patogenetyczna należy do przydziału 0,25 G dziennie, 5% toaleta 5-10 ml śródmięśniowych kursów 20-30 wstrzykiwań, kolchicyna (skuteczna w formach dziedzicznych) 2 mg dziennie, immunosupresyjczycy podczas amyloidozy z powodu choroby szpiczakowej i podstawowej formy choroby.
Środki objawowe są stosowane zgodnie ze wskazówkami (hipotensyjne, środków lekkoinsytyzujących, preparaty żelaza, witaminy grupy B, glikozyd serca, transfuzji krwi stałych i jego elementów, hepatoprotectors i t. D.). Podczas opracowywania przewlekłej niewydolności nerek należy rozwiązać kwestię przeszczepu hemodializy i nerek.