Choroba Hodgkina, limfogranulomatoza, chłoniak złośliwy - całą tę nazwę jednej niebezpiecznej choroby. Brzmi zagraża, ale statystyki konsultuje - odsetek gojenia wyższego i wyższego. Wszystko, co musisz wiedzieć o limfogranulomatozie - przeczytaj artykuł.
Treść
Limfogranulomatoza, zwana także chorobą Limfaty Limfatycznej Hodgkina lub choroby Hodgkina - widok nowotworu złośliwego, który rozwija się z tkanki limfatycznej, w tym węzłów chłonnych i innych narządów, które stanowią część systemu ochronnego organizmu (śledziona, dławika w forskim, szpiku kostnym).
Choroba Hodgkina (najczęściej nazwa limfogranuloszy) została nazwana na cześć Thomasa Hodgkina, który po raz pierwszy opisał go w 1832 roku. Ponieważ tkanina limfatyczna jest dostępna w wielu częściach ciała, choroba Hodgkina może również wystąpić niemal wszędzie. Choroba prowadzi do wzrostu węzłów chłonnych i ściskając pobliskie tkanki i organy. Komórki guza mogą rozprzestrzeniać się przez naczynia limfatyczne lub krwionośne w dowolnej części ciała.
Ta choroba, niestety, nie rzadkie. W 2002 r. W Rosji zdiagnozowano 3377 przypadków limfogranululuitozy u dorosłych. W 2004 r. Około 7600 osób trafiło do Stanów Zjednoczonych i zmarł około 1320 pacjentów. To są liczby. Chociaż ze względu na sukces traktowania, śmiertelność z choroby Hodgkina zmniejszyła się więcej niż dwa razy w porównaniu z początkiem lat 70.
Choroba Hodgkina może wystąpić zarówno u dzieci, jak i u dorosłych, ale najczęściej ujawnia się w dwóch grupach wiekowych: w młodym wieku (od 15 do 40 lat) i starsze (po 55 latach).
I chociaż przyczyny choroby Hodgkina nie są dziś wyjaśnione, nadal istnieją pewne czynniki ryzyka, które mogą przyczynić się do jego wystąpienia:
- u pacjentów poddawanych zakaźnych mononukleozie;
- U pacjentów z przygnębionym układem odpornościowym (na przykład syndromy pomocy nabytego niedoboru odporności) i po przeniesieniu przeszczepu narządów.
Ale nie jest konieczne rozpaczy, medycyna nie stoi wciąż i obecnie badana w celu wyjaśnienia przyczyn tej choroby.
Na czas, aby rozpoznać chorobę - pierwszy krok w kierunku zwycięstwa nad nim
Przyczyny do końca nie są wyjaśnione, ale objawy choroby są dość znane, najważniejsze, aby je zobaczyć.
Limfogranulomatoza jest standardowo objawiana przez wzrost węzłów chłonnych głównie w obszarze szyjki, rzadziej - w innych miejscach, śledziona wzrasta, temperatura ciała jest utrzymywana w obszarze 38 i więcej stopni w ciągu kilku tygodni lub miesięcy, istnieje silne wyczerpujące pocenie się, zwłaszcza w nocy, podczas snu, ostre różnorodne, wraz z osłabieniem, bladych skóry, a czasem swędzenie, zmniejszony apetyt i ogólny mężczyzna.
Zwiększone węzły chłonne nie boli i praktycznie nie przeszkadzają. Tylko jeśli wzrost węzłów chłonnych wystąpił w jamie w klatce piersiowej, może to spowodować kompresję tchawicy, która często towarzyszy kaszel i duszność oddechu.
Większość pacjentów i lat nosi piłkę tenisową na szyi lub pachę, stopniowo wzrasta. W rzeczywistości ta piłka, mandarynka lub jabłka, wcześniej była mniejsza niż groch - bezbolesny elastyczny węzeł limfatyczny. To jest połączenie, pocieranie świadomości, nieskończenie wyłączony przez pacjenta. Spać dalej, nie wstajaj do pracy ani nauki, nie idź do lekarza. Do lekarza przerażającej i ta wizyta jest nieskończenie odroczona, podczas gdy staje się niemożliwe wydaje się topless w towarzystwie przyjaciół, albo ramienie przestaje się swobodnie odciąć do klatki piersiowej, lub w pachwinie węzeł rośnie aż do nieprzyzwoitych. Możesz oglądać i nie widzieć. I mama i babcia pasza rano śniadanie syna siedzi bez koszulek. Oczywiste jest, że patrzy na siebie w lustrze i nie chce myśleć o nowotworach, który rośnie powoli, szkodliwe narządy wewnętrzne, aw końcu prowadzi do śmierci. Ale krewni są zobowiązani nie tylko do oglądania, ale także widzą, mówią i przynoszą ich ukochany do lekarza.
Dlatego, gdy pojawiają się wymienione objawy, musisz pilnie skonsultować się z lekarzem i przeprowadzić ankietę. Chociaż objawy te mogą być z innymi chorobami, ale lepiej nie ryzykować.
Pierwszym krokiem jest pełne badanie lekarskie i dokładne badanie wyeliminowania infekcji. Podczas badania lekarz zwróci szczególną uwagę na stan węzłów chłonnych. Biorąc pod uwagę fakt, że większość ludzi ma, zwłaszcza u dzieci, wzrost węzłów chłonnych jest często związany z infekcją, lekarz może przypisać antybiotyki, aby zmniejszyć rozmiar tych węzłów. Jeśli pozytywny wpływ tego leczenia nie zostanie zauważony, konieczne jest dalsze badanie.
Jedyną metodą potwierdzenia diagnozy chłonnej lub choroby Hodgkina jest biopsja, t.MI. Biorąc kawałek nowotworu nowotworu do badań. Aby to zrobić, w niektórych przypadkach konieczne jest usunięcie węzła limfatycznego całej lub małej części. Specjalista bada wynikowy materiał pod mikroskopem. Czasami biopsja pierwotna nie pozwala na potwierdzenie diagnozy, a potrzeba przeprowadzania ponownego biopsji. Bądź gotowy na to i nie bój się.
Etapy choroby
Określenie etapu choroby (stopień rozpowszechniania procesu) jest bardzo ważnym punktem, t.W celu. Od tego w dużej mierze zależy od wyboru prognozy leczenia i choroby.
Rozróżnić cztery etapy choroby (z I do IV). Jak to robią? Po potwierdzeniu diagnozy choroby Hodgkina, etap choroby jest określony przy użyciu badania rentgenowskiego, ultradźwięków, tomografii obliczonej, obrazowanie rezonansu magnetycznego i innych nowoczesnych metod. Pomagają zidentyfikować inne ogniska nowotworowe, prawdopodobnie nie widziane wcześniej.
Sposoby na uzdrowienie
Istnieje powód optymizmu - w ostatnich latach osiągnięto znaczne wyniki w leczeniu choroby Hodgkina. Celem leczenia, jak mówią lekarze, jest kompletnym lekarstwem. Według statystyk około 90% pacjentów wyleczonych jest chemioterapią i napromieniowaniem.
Po wyjaśnianiu etapu choroby musisz podjąć decyzję i wybrać optymalne leczenie. Należy pomyśleć o wszystkich możliwych opcjach. Podczas przepisywania leczenia wszystko jest brane pod uwagę - wiek, stan ogólny, rodzaj guza i etap medyczny. Ważne jest również, aby wiedzieć o ryzyku i komplikacjach leczenia (niestety, nie bez niego).
Istnieją więc dwie główne metody leczenia limfogranulumatozy: chemioterapii (stosowanie leków niszczących komórki nowotworowe) i napromieniowanie (stosowanie promieniowanie rentgenowskie o wysokiej energii w celu śmierci komórek nowotworowych lub zmniejszyć rozmiary nowotworów). Czasami stosować jeden rodzaj leczenia, czasami w niektórych przypadkach oba.
Jednocześnie wysoce widoczna chemioterapia z przeszczepem szpiku kostnego jest stosowana tylko w wyjątkowych przypadkach w nieefektywności innych metod leczenia. A metoda chirurgiczna ma tylko rolę pomocniczą w leczeniu pacjentów z limfogranulomatozą.
A teraz bardziej szczegółowo.
Chemoterapia
W ramach chemioterapii oznacza stosowanie leków przeciwnowotworowych, niszcząc komórki nowotworowe. Zazwyczaj takie leki są przepisane wewnątrz lub w Wiedniu. Często podczas leczenia wykorzystuje się jednocześnie kilka leków.
Musisz jednak wiedzieć, że leki przeciwnowotworowe przez niszczenie komórek nowotworowych uszkadzają również normalne komórki ciała i może powodować komplikacje. Powikłania te zależą od rodzaju i dawki leków, a także czas trwania leczenia. Należą do nich: łysienie, owrzodzenia w jamie ustnej, zwiększając częstotliwość chorób zakaźnych, zwiększone krwawienie, krwawienie, zmęczenie, utrata apetytu, nudności i wymioty. Jednak na szczęście powikłania te są tymczasowe i przechodzą po zaprzestaniu leczenia i istnieją specjalne leki, aby zapobiec nudnościom i wymiotom.
Jednak niektóre leki mogą prowadzić do skutków ubocznych i po przerwaniu leczenia, nawet po długim czasie. Mogą dotyczyć serca, płuc, wzrostu, childbearing. Prawdopodobieństwo drugiego guza nie jest również wykluczone. Problemy te muszą koniecznie dyskutować z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia.
Radioterapia
W ramach terapii promieniowania oznacza stosowanie wysokiej energii rentgenowskiej w celu zniszczenia komórek nowotworowych.
Terapia promieniowania jest zwykle przypisana po 3-6 kursach chemioterapii. Ekspozycja może również powodować poważne powikłania, na przykład uszkodzenia tych otaczających zdrowych tkanin w postaci skórzanej zaczerwienienia, zmęczenia, ciekłego stołka. U pacjentów, jak w poprzednim przypadku i późnym komplikacjom.
Bardzo widoczna chemioterapia z przeszczepem szpiku kostnym
Czasami standardowa terapia nie pozwala na leczenie choroby Hodgkina, w związku z którym pacjent oferuje inny rodzaj leczenia. W tym przypadku, aby zniszczyć stabilne komórki nowotworowe do standardowej chemioterapii, stosuje się wysokie dawki produktów chemioterapii, wpływających nie tylko komórek nowotworowych, ale także na zdrowych krwinkach i szpiku kostnym. Dlatego wstępnie zebrane i konserwowane komórki szpiku kostnego przez żyły są zwracane do pacjenta.
Innym rodzajem przeszczepu jest tak zwana przeszczepienie komórek peryferyjnych macierzystych. W tym przypadku urządzenie specjalne wybiera tylko komórki trzpieniowe (niedojrzałych) z krwi pacjenta. Reszta krwi powraca do pacjenta. Ta procedura zwykle trwa kilka godzin. Komórki marzne są następnie zamrożone i zwracane do pacjenta po zakończeniu leczenia.
Uważa się, że wdrożenie powyższych procedur jest lepsze do przeprowadzenia we wcześniejszym okresie choroby, a nie, gdy nowotwór rozprzestrzenił się zbyt daleko. Jeśli podczas pierwotnego traktowania nie można całkowicie pozbyć się guza, lekarze mogą zalecić przeszczep.
Choroba Hodgkina u dzieci
Chociaż w ogóle, leczenie choroby Hodgkina u dorosłych i dzieci jest jednakowo, istnieją jednak pewne różnice. W przypadku, gdy dziecko jest dość dorosły, to jego traktowanie nie różni się od tego u dorosłego pacjenta. Jeśli dziecko jest na etapie aktywnego wzrostu, częściej przepisuje chemioterapię niż napromieniowanie, ponieważ terapia promieniowania może negatywnie wpływać na wzrost kości i mięśni. Celem leczenia dzieci jest bardziej skomplikowane - całkowite wyleczenie bez zdalnych konsekwencji. I na szczęście jest. Pełne leczenie dzieci z limfogranulomatozą osiąga się w 85-100% przypadków, w tym pacjentów ze wspólnym procesem.
Jak wspomniano wcześniej, leczenie limfoganuletozy jest teraz w większości przypadków skutecznie. Według Stanów Zjednoczonych względną stawkę przeżycia po 1 roku po leczeniu wynosi 93%, a 5- i 10-letni przetrwanie - odpowiednio 82% i 72%. Do 15 lat całkowita stawka przeżycia wynosi 63%.
Wszystko zależy oczywiście na stopniu rozpowszechniania procesu. W ten sposób na etapie I etapu choroby Hodgkina, względna wskaźnik przeżycia wynosi 90-95%, w II - 90-95%, w III - 85-90%, a na IV - około 80%. Wielu pacjentów żyje dłużej niż 5 lat. A wyniki nadal się poprawiają ze względu na stałą poprawę leczenia.
Leczenie jest zakończone - co przed nami
Niestety, każdy rodzaj leczenia choroby Hodgkina towarzyszy komplikacje. Niektóre z nich mogą być na przykład trwałe, utrata zdolności do zapłodnienia. Ale, jak mówią, ostrzegają - oznacza to uzbrojone, a jeśli wiesz o możliwych powikłań z góry, możesz przyspieszyć proces odzyskiwania i zmniejszyć ich dotkliwość.
Najważniejszą rzeczą jest pamiętać, że każdy organizm jest wyjątkowy, w tym nierówne reakcje na leczenie i emocje. Tak więc te same choroby nowotworu różnią się innymi pacjentami, a nikt nie może przewidzieć, w jaki sposób dany pacjent zareaguje na jeden lub inny rodzaj leczenia. W końcu osoba może mieć zachowany układ odpornościowy, zdrowa kultura spożywcza, doskonałe wsparcie od członków rodziny i silną wiarę sam w sobie, co pomoże mu przezwyciężyć wszystkie przeszkody i przezwyciężyć chorobę.
Ale leczenie choroby nie ogranicza się do leczenia choroby, konieczne jest uważne dla siebie po leczeniu. Monitorowanie pacjentów z limfogranulomatozą po zakończeniu leczenia jest bardzo ważnym punktem. Lekarz wyjaśni, jakie badania i jak często należy przeprowadzić, w tym badania krwi, badanie rentgenowskie klatki piersiowej, tomografii komputerowej i inne metody w celu zidentyfikowania działań zdalnych i powikłań, a także wczesne wykrywanie nawrotu ( powrót) choroby.
Dobrym faktem jest to, że większość pacjentów z chorobą Hodgkina jest w pełni wyleczona. Jednakże, jak już wspomniano wcześniej, wiele lat po zakończeniu terapii, mogą wystąpić poważne skutki uboczne i powikłania różnych dotkliwości mogą wystąpić u pacjentów. Najpoważniejszą komplikacją może być występowanie drugiego guza. A także niektóre wymagania chemioterapeutyczne lub ich połączenie z napromieniowaniem zwiększają ryzyko rozwoju ostrej białaczki po leczeniu.
Mogą wystąpić inne rodzaje nowotworów związanych z radioterapią. Na przykład, młode kobiety (do 30 lat), którzy otrzymali terapię radioterapią na obszarze klatki piersiowej mają dość wysokie ryzyko rozwoju raka piersi kilka lat po zakończeniu napromieniowania. Takie kobiety powinny być starannie obserwowane i zbadane na temat wczesnego wykrywania raka piersi. Zaleca się wykonywanie mammografii, badania klinicznego i samokontroli gruczołów sutkowych. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety, którzy otrzymali terapię radioterapią na obszarze klatki piersiowej również mają zwiększone ryzyko raka płuc i tarczycy. I chociaż nie ma akceptowanych programów przesiewowych dla raka płuc i tarczycy, ta kategoria pacjentów podlega częstym inspekcji i badaniu. Należy również pamiętać, że ryzyko rozwoju nowotworów złośliwych jest wyższy u pacjentów z paleniem, którzy byli leczeni na chorobę Hodgkina.
Mniej poważny, ale ważny problem związany z skutkami ubocznymi chemioterapii i napromieniowania jest niepłodność. Mężczyźni często tracą zdolność do produkcji cum. Zwykle ten proces jest przywrócony, ale nie zawsze. U kobiet, po leczeniu chemioterapii, proces owulacji i miesiączki może również przestać. Po zaprzestaniu leczenia, procesy te mogą odzyskać, ale mogą nie przyjść do normy. A terapia promieniowania na regionie jajnikowym generalnie powoduje trwałą sterylizację, chyba że jajniki były chirurgicznie usunięte z strefy napromieniowania. Smutny.
Innym problemem jest walka z infekcjami. Ponieważ układ odpornościowy pacjentów z limfogranulomatozą nie działa normalnie, takich osób powinni zwracać uwagę na zapobieganie chorobom zakaźnym, będą musiały wprowadzić szczepienia, w tym szczepienia grypy. Ponadto, o każdej infekcji, muszą natychmiast otrzymać odpowiednie leczenie.
W procesie leczenia przeciwnowotworowym, gruczoł tarczycy i serce mogą być uszkodzone. Wiele osób, które cierpiało na promieniowanie na dziedzinie gruczołu tarczycy, powstaje niewystarczająca produkcja hormonów tarczycy. Dlatego takie pacjenci potrzebują terapii substytucyjnej. Funkcja tarczycy powinna być zbadana co najmniej rocznie. Ekspozycja regionu serca może uszkodzić tętnice z mięśniami serca tlenowego. U ludzi, którzy otrzymali terapię radioterapią na klatce piersiowej, zwiększyła ryzyko problemów z sercem. Pacjent ten nie zaleca się palić i należy przestrzegać diety mającej na celu zmniejszenie ryzyka problemów z sercem.
Wszyscy ludzie, którzy przeszedł leczenie o chorobę Hodgkina, muszą przez wiele lat, a nawet dziesięciolecia są pod dokładną obserwacją lekarzy, spełniają swoje zalecenia i natychmiast zgłaszają objawy, które pojawiły się.
Leczenie choroby Hodgkina, jak już wiemy, mając na celu zniszczenie wszystkich objawów guza. Jednakże, jeśli osiągnięto jednak tylko efekt częściowy, konieczne jest zapewnienie możliwości zastosowania innego rodzaju terapii, na przykład przeszczepu szpiku kostnego. W końcu nikt nie jest ubezpieczony przed chorobą nawrotu (powrotu).
Jeśli wystąpienie choroby Hodgkina nadal się objawił (nawet po długim okresie), dalsze leczenie jest nieuniknione. Zależy od niego będzie na terapii, którą pacjent otrzymał wcześniej. Na przykład, jeśli chemioterapia została użyta wcześniej w leczeniu, możesz spróbować przypisać inną chemioterapię. Jeśli terapia radioterapia została użyta na określonym obszarze, ponowna ekspozycja na tym samym obszarze nie jest już wyznaczona. Trzeba szukać innych rozwiązań.
