Narodziny dziecka natychmiast powoduje burzę emocji ze wszystkich członków rodziny. Jednakże, jeśli dziecko ma upośledzenie umysłowe, intensywność w rodzinie wzrasta, a wszyscy jego członkowie potrzebują pomocy w podjęciu takim dziecku, aby zrozumieć jego potrzeby.
Treść
Dla rodziny
Narodziny dziecka natychmiast powoduje burzę emocji ze wszystkich członków rodziny. Początkowo noworodek cieszy się dużą uwagę. Z czasem sytuacja jest zawarta w zwykłym kanale: rodzice, inne dzieci, babcia i dziadek powrotu do znajomych spraw i obowiązków. Trzeba zmienić strukturę rodziny, aby wszyscy nauczyli się żyć w nowy sposób. Jednakże, jeśli dziecko ma upośledzenie umysłowe, jak w twoim przypadku, intensywność w rodzinie wzrasta, a wszyscy jej członkowie potrzebują pomocy w podjęciu takiego dziecku, aby zrozumieć swoje potrzeby i te wymagania, które są stworzone w swojej rodzinie. «Pamiętam, że kiedy nasz pediatra powiedział nam, że zespół Karmen Dauna, natychmiast wziąliśmy posiadanie wielu emocji, i poprosiliśmy o wiele pytań: «Co dokładnie oznacza zespół DOWN? Co to jest Trisomy 21?» Dzieliliśmy te uczucia i pytania z wieloma rodzicami, ponieważ składają się z grupy wsparcia na dupa dla nowych rodziców. Zaczął czuć pewną separacji od normalnego życia, od relacji rodzinnych, z kontaktów społecznych. Minęło coraz mniej długi czas, aby ta głęboka rana zaczęła.
Narodziny dziecka z upośledzeniem umysłowym nie jest powodem, dla którego rodzina zrezygnuje z ich interesów społecznych i zawodowych. Czasami z narodzinami takiego dziecka matka może mieć poczucie długu moralnego, zmuszając go do pozostania w domu i dbać o dziecko, bez konieczności pracy. Ale można argumentować, że z reguły, przy piersi dzieci z opóźnieniem umysłowym nie wymagają więcej uwagi niż zwykłych dzieci. A jeśli matka ma potrzebę lub chce kontynuować pracę poza domem, to nie powinna mieć powodów, by odmówić. Ona może zorganizować swoje dziecko jako inne dziecko w tym wieku, w przedszkolu, gdzie będzie dla niego odpowiednia opieka, lub powierzyć mu opiekę dla niego dla kogoś z sąsiadów. Ważne jest, aby z każdego członka rodziny, w miarę możliwości, nadal angażował się w swoje codzienne sprawy.
W innych przypadkach lekarz jest wymagany miesiące lub lata, aby określić diagnozę dziecka. W tej sytuacji jest bardzo trudny okres dla rodzinnej zbiorowej. Musisz spróbować odwiedzić porady medyczne, czeki i analizy, jak to możliwe, gdy to możliwe naruszyło znane życie rodziny, zwłaszcza jeśli masz więcej dzieci, które mogą czuć się pozbawieni uwagi. Gdy, w końcu diagnoza opóźnienia umysłowego jest już zainstalowana, następnie jednocześnie z opisanym powyżej reakcją szokową, rodzice czasami doświadczają ulgi, ucząc się prawdę. Od tego momentu jest już możliwe, aby w szczególności pomóc dziecku w swoim rozwoju bez wątpienia, przewodów i pomieszczeń. Ale nigdy nie możemy zapomnieć, że to dziecko jest osobą niepełnosprawną - ten sam członek rodziny, jak wszyscy inni, z tak samymi jak resztą, prawami i obowiązkami. Musimy więc postrzegać go w rodzinie. Kiedy dziecko z uporządkowaniem umysłowym staje się starsze, wymaga więcej uwagi, cierpliwości i zrozumienia od każdego z członków rodziny, ponieważ najdłużej przywłaszcza najprostsze umiejętności. Czas przychodzi do szkoły, a rodzice muszą znaleźć odpowiednią uczelnię w ich okolicy, zbierają dziecko do zajęć, jak robią rodzice innych dzieci, zabiorą go do szkoły lub do drzwi autobusów szkolnych.
Jak tylko naprawdę nauczysz się brać osobę niepełnosprawną, co to jest, stres spadnie. Dla wielu rodziców pojawienie się niepełnosprawnego dziecka służył jako powód, by fakt, że ci rodzice zaczęli lepiej radzić sobie ze sobą, aby komunikować się bardziej z bliskimi; Fakt, że mieli dążenie do wzajemnego wsparcia, byli w stanie ocenić ludzi niezależnie od ich zdolności intelektualnych lub sukcesu w życiu, a także doświadczając większego szacunku dla wszystkich ludzi.
Dla krewnych
Zacznijmy od faktu, że rodzina jest rodziną, a nie centrum medycznym. Niektórzy rodzice napędzani gorącym pragnieniem przezwyciężenia niepełnosprawności dziecka, oprócz ich bezpośrednich obowiązków, nałożyć na siebie i ich krewnych dodatkowych obaw o jego leczeniu. Tak więc są uszkodzone nie tylko przez własne interesy, ale także interesy innych członków rodziny. Zdarza się, że matka lub ojciec dziecka z upośledzeniem umysłowym czuje, że to dziecko wydaje się być poza jego rodziną. Inne dzieci mają wrażenie, że nie mogą wychodzić z przyjaciółmi, ponieważ «Ćwiczenia» z bratem lub siostrą nieustannie zabierają wagę. Nagle zaczynają czuć ich bezradność, co uniemożliwia im właściwego relacji z dzieckiem, który, jak to było sprawcę tego uczucia. Cliff Canningham w swojej książce «Zespół Down, Wprowadzenie dla rodziców» Wskazuje: «Nie spełniliśmy znacznych zmian z prowadzenia intensywnych ćwiczeń, z wyjątkiem rozwoju konkretnych reakcji behawioralnych, które wymagają tych klas. Nie spełniliśmy również przypadków, gdy dziecko pozostało przez całe życie niepełnosprawne, jeśli nie otrzymał wystarczającej stymulacji w pierwszych miesiącach lub w pierwszym roku życia».
W życiu rodzinnym ważne jest, aby zachować równowagę między koniecznością «Stymulacja» (ćwiczenia, programy restauracyjne) Dziecko z upośledzeniem umysłowym i codziennymi potrzebami innych członków rodziny. Fakt, że dziecko nie będzie w pewnym specjalnym zawodzie, będzie mógł wypełnić szczęśliwą i zrównoważoną rodzinę, gdzie kocha i rozumie. «Moje nadmierne obawy zwróciły się do aresztu, ponieważ nie mogę w pełni kształcić cię jako osobę. Powiedziano mi: «Czy potrzebujesz go?!» Oczywiście potrzebuję cię! Ale chciałbym, żebyś był inny i jest bardzo trudny, nawet z całą moją cierpliwością. Chcę zachować twoją rękę i zachować samą rękę sam, aby dać ci pewność siebie, ale naucz cię chodzić. Jednak zawsze udawałem, że wstydzę się, gdy byłem zadowolony, ponieważ inni nie zauważyli twojej niepełnosprawności».
Na życie małżeńskie
Narodziny niepełnosprawnego dziecka nie powinno być przyczyną rozwodu małżonków. Pomimo faktu, że dziecko z upośledzeniem umysłowym stwarza napięcie stosunków między nimi, ale jeśli małżonkowie naprawdę kochają się nawzajem i wiedzą, jak wyrazić swoje uczucia, wtedy, naturalnie, że sytuacja ta jest jeszcze bardziej rozwijana i będą wspierać każdy inne do wspólnego opieki, edukują i pomagają dziecku. Jeśli ich relacje są zawieszone, jeśli trudno im znaleźć wspólnego języka ze sobą, jeśli ich miłość już staje się niewiele, aby dostać się do nienawiści, wtedy kryzys łatwo przechodzi do ostatniej przerwy po zdiagnozowaniu dziecka, który służy jako Powód rozwodu. To najłatwiejsza wymówka.
Aby rozwiązać dzieci
Narodziny dziecka z upośledzeniem umysłowym niekoniecznie oznacza odmowę posiadania większej liczby dzieci. Jednak stosunkowo często rodzice nie rozwiązują tego. W wielu przypadkach decyzja o nie posiadaniu większej liczby dzieci jest podyktowana strachem przed faktem, że ten sam problem powtórzy się z następną ciążą. Ale nie musisz się martwić. Bardzo rzadki zespół Down jest dziedziczony. A takie przypadki są zawsze określane przez gospodarstwa analizy chromosomalnej.
Dziecko rodzice z zespołem Down nie jest forma dziedziczna (takie formy są 98% pacjentów z dziećmi) mają 2% ryzyka, aby złożyć drugie dziecko o tej samej chorobie w stosunku do głównej populacji. Jak rozmawialiśmy powyżej, odsetek ryzyka światła dziecka z zespołem Down wśród głównej populacji wzrasta w zależności od wieku kobiety w ciąży. Taki wzrost ryzyka jest wyłącznie od rodziców, którzy mają już dziecko z niepewnym zespołem Dauna. Bracia i siostry dziecka z tą formą choroby, a także inni członkowie rodziny nie ma dużego ryzyka, aby mieć dzieci z zespołem Down. Ich ryzyko dokładnie tak samo jak główna populacja.
Ponadto możliwe jest ustanowienie prenatalnej diagnozy zespołu Down. Jest ustanowiony podczas ciąży, studiując chromosomy zarodka w płynie Oilofust. Płyn akumulatora ekstrahuje się amniocentezą od 16 do 19 tygodni ciąży. Amniocenteza jest badaniem tłustym płynem. Amniocenteza nie zwiększa ryzyka poronienia, ponieważ przeprowadza się pod kontrolą ultradźwięków doświadczonego lekarza. Jeśli embrion został uderzony przez zespół Down, tylko rodzice zdecydują, czy opuścić ciążę lub uciekać się do aborcji terapeutycznej. Amniocenteza odbywa się we wszystkich kobietach w ciąży, które mają dziecko z zespołem Downa lub te starsze niż 35 lat. Przed podjęciem decyzji ma więcej dzieci, konieczne jest, aby rodzice otrzymują kompleksowe informacje medyczne, ponieważ istnieje wiele różnych prawdopodobieństw:
W niektórych przypadkach, w konsultacjach genetycznych, zostaniesz powiedziany, jak odsetek prawdopodobieństwa jest to, że choroba może powtórzyć z przyszłego dziecka.
Ponadto, oprócz już wspomnianego zespołu Down, można go zdiagnozować dokładność w czasie ciąży, takie odmiany zapasów umysłowych, takich jak upośledzenie umysłowe męskie ze względu na niestabilność chromosomu «Ns», lub wrodzony hydrocept. W ten sposób, upewniając się, że zarodek jest uderzony przez jedno z tych chorób, rodzice mogą być w stanie wybrać zgodnie z obowiązującym prawodawstwem, czy ciąża powinna zachować ani żądać aborcji terapeutycznej.
Są przypadki, gdy opóźnienie umysłowe jest spowodowane przyczynami, które nie są w stanie nawiązać nowoczesnej medycyny. A lekarz nie będzie mógł powiedzieć, jakie ryzyko jej wystąpienia twojego przyszłego dziecka. Po raz kolejny chcemy przypomnieć rodzicom, aby nie słuchać opinii i osądów ludzi, którzy nie są profesjonalistami, a przed przyjęciem jakiejkolwiek decyzji, skierowali niezbędne informacje do doświadczonego specjalistę. Jak tylko będziesz dobrze poinformować o tym, czy mieć, czy nie mieć innych dzieci, ostateczna decyzja pozostanie dla Ciebie. Nikt nie jest zobowiązany do rozwiązania tego dla ciebie!
Dbanie o dziecko
Każde dziecko, niezależnie od tego, czy ma upośledzenie umysłowe, czy nie, jest wyjątkowy na swój sposób. Wszystkie dzieci potrzebują miłości i wyznania, aby mogli rozwijać swój własny pozytywny wizerunek. Nasz własny obraz zależy głównie z tego, w jaki sposób jesteśmy postrzegani przez tych ludzi, opinie, których cenimy. Jeśli ci ludzie odnoszą się do nas w dobrym i cardio, oznacza to wszystko, co jest w porządku, a my mamy własny pozytywny wizerunek. Podobnie rodzice mogą przyczynić się do rozwoju dziecka własnego pozytywnego wizerunku, kochając dziecko, co jest, wykazując jego miłość i zauważając sukcesy i osiągnięcia, które on robi. Dla dziecka z upośledzeniem umysłowym, niezwykle ważne jest, aby w rodzinie była traktowana ciepłem i sercem.
Większość z tych dzieci może mieć poprawę od studiowania w programach wczesnego uczenia się. Eksperci powinni polecić rodzicom, jaki rodzaj programu stymulacji będzie najbardziej odpowiedni w każdym przypadku. Mogą również informować o tym czasie, aby ją rozpocząć; o jego czasie trwania i o miejscu. Niektóre ćwiczenia na rzecz rozwoju dziecka są bardzo proste, a oni mogą być wliczone w gry rodzinne. Ale należy unikać, że są uciążliwe dla rodziców, ponieważ boli rodzaj relacji rodziców i dziecka.
Kiedy nadejdzie okres szkolny, rodzice muszą pamiętać, że teraz posiadamy wszystkie prywatne i publiczne uczelnie przyjęte programy dla dzieci ze specjalnymi potrzebami. W każdej szkole, cokolwiek wybierzesz, Twoje dziecko będzie miała uwagę, otrzyma odpowiednie edukację i szkolenia. Ta forma szkolenia pozwala dzieciom niepełnosprawnym być wśród zdrowych dzieci, a także uczyć się od komunikacji z rówieśnikami, które mają również pewne problemy. Według standardów edukacyjnych hipudo, chłopca lub dziewczyna z upośledzeniem umysłowym powinna być przeszkolona w tyle jak w otoczeniu, czyli w zwykłej średniej szkole edukacyjnej, jak inne dzieci, ponieważ, chociaż są znacznie wolniejsze do asymilowania materiał i nie docierają do średniej klasy, ale są ustawione duże umiejętności i uczą się lepiej, będąc razem z rówieśnikami. Dziecko z upośledzeniem umysłowym może potrzebować pomocy podczas wykonywania niektórych zadań szkolnych i dostosowywania programów szkolnych do jego specjalnych potrzeb edukacyjnych.
Z tego powodu konieczne jest, aby rodzice wejdą w kontakt z Komisją na temat tworzenia ich obszaru, i był w stanie określić poziom rozwoju i potrzeb ich syna lub córki i pomóc im w miarę możliwości, wybierz Odpowiednia szkoła.
Oprócz wizyty w szkole, dziecko musi się bawić, bawić się i uczestniczyć w wielu innych sprawach. Nie musisz zapominać, że dziecko z upośledzeniem umysłowym jest również uczenie się, naśladując innych, a on będzie bardzo przydatny komunikować się z innymi dziećmi w domu, w parku, lekcji i na ulicy. Pozostawiając ludzi z zaburzeniami inteligencji - jest to najlepszy sposób, aby nie dać możliwości rozwoju ich zdolności, a jednocześnie pozwala społeczeństwu nadal traktować takich osób z lekceważeniem i odrzucając ich.
Jak każde inne dziecko, dzieciak z upośledzeniem umysłowym powinien również opanować umiejętności właściwego zachowania, a trzeba zażądać, aby doprowadził do odpowiedniego atmamięcia. Takie dzieci są czasami niepotrzebnie uparte, aw pracy z nimi konieczne jest przyjęcie cierpliwości i taktu. Przytłaczająca większość tych dzieci może zdobyć własne umiejętności w życiu osobistym i publicznym, co pozwoli im rozwijać się normalnie w zwykłym otoczeniu. Nadwyżka rodziców, braci, sióstr i Niannie przyczyni się do większej zależności osoby z upośledzeniem umysłowym innym i uniemożliwić mu wypracowanie tych minimalnych fundamentów i obowiązków, które taka osoba może żyć bardziej niezależnym życiem.
Później, kiedy dziecko jest już dorosłymi, konieczne jest znalezienie mu miejsca pracy. Ludzie z upośledzeniem umysłowym mogą normalnie i pełną odpowiedzialnością za wykonanie pracy, jeśli jest odpowiedni do ich możliwości. Praca i zarobki, w drodze, przyniesie im wielką satysfakcję i wzmocnią szacunek dla siebie.
Co będzie nasze dziecko? Jaki będzie stopień jego upośledzenia umysłowego? Jak się stanie, kiedy rośnie? Potrzebna będzie opieka? … Problemy te są takie same dla wszystkich rodziców dzieci z opóźnieniem umysłowym. Nie można ich odpowiedzieć w tej chwili.
Pomoc socjalna
W kraju Basque od 1960 r. Są stowarzyszenia rodzin w obronie osób z upośledzeniem umysłowym.
Ponadto, oprócz promowania wszystkich zainteresowanych uzyskaniem informacji, otrzymują możliwość wejścia w tak zwaną grupę nowych rodziców. Jest to grupa wsparcia i wzajemnej pomocy dla rodziców, którzy niedawno dowiedzieli się, że ich dziecko ma upośledzenie umysłowe.
Większa wymiana doświadczeń występuje na spotkaniach wprowadzających zorganizowane w celu otrzymania nowych rodziców. Za każdym razem, gdy nowa rodzina wchodzi do stowarzyszenia, może się zapoznać się z innymi rodzicami, którzy mają większe doświadczenie, co będzie traktować ciepło i w stosunku do nowych członków grupy.
Spotkania wstępne, między innymi sugerują wsparcie moralne dla rodziców «Grupy wsparcia», Specjalnie przygotowany na to. Z pomocą takich kontaktów, nowi rodzice przestają uważać się za najbardziej niezadowolony, świat otwiera się przed nimi na drugim, jasny, bok. I rozumieją, że nie jest tak straszny, jak wydawali się wcześniej.
Wymiana doświadczenia, głębokie zrozumienie sytuacji wynikającego na przełomie dwóch rzeczywistości, starego ogłuszonego i nowego jaśniejszego, pozwala nowej rodzinie do uspokojenia i bez ograniczeń i strachu, aby opowiedzieć swoją historię w grupie rodziców, którzy już minęli Poprzez te doświadczenia i które będą mogli wszystko zrozumieć wszystko, ale także na początku pomagać opiece nad dziećmi. Doświadczenie tych grup daje siłę nowych rodziców, którzy postanowili odwrócić się do życia.
Zdrowie twojego dziecka może ci przeszkadzać, zwłaszcza gdyby miał wrodzone anomalie na pierwsze egzaminy lekarza. Osiągnięcia medycyny i chirurgii, w szczególności w naszym czasie, tak imponująco, że z ich pomocą można wyeliminować wszelkie wady, które wcześniej zostały uznane za pojęcie. Zaufaj pediatrze uczestniczącym, a pod jego przywództwem inni lekarze prowadzą badania, które wymagają Twojego dziecka.
