W jakich przypadkach rozwija się rozpowszechniona syndrom koagulacji wewnątrznaczyniowej? Jak pokazuje ten stan? Odpowiedzi na te pytania są przedstawione w tym artykule.
Treść
Rozpowszechniona koagulacja wewnątrznaczyniowa (syndrom DVS, zespół thrombohemotrhagic, zużycie koagulopatii) - zagrażające życiu naruszenie koagulacji krwi z powodu ogromnego uwalniania z tkanki substancji tromboplastycznych.
Najczęściej syndrom DVS znajduje się na:
- Patologia położnicza;
- przerzuty nowotworów złośliwych;
- ciężkie obrażenia;
- Sepsis bakteryjny.
W zespole DVS koagulacja krwi jest ostry przyspieszona, a zakrzepica i zator stał się mali statków (t.MI. Wtyczki blokujące naczynia krwionośne wymienione w nich).
Po początkowej zakrzepowej fazie zespołu DVS rozwija się wtórna fibrynoliza,.MI. Rozpuszczenie białka tworzącego podstawę skrzepnięcia.
Jak przejście przez zespół FCS
Objawy rozpoznanej koagulacji wewnątrznaczyniowej zależą od nasilenia procesu i jego fazy.
Większość pacjentów ma:
- obfita wysypka krwotoczna (t.MI. wysypka, ze względu na uwalnianie czerwonych krwinek poza statkami na skórze);
- Skrawczanie śluzów, ran roboczych, stojących miejsc Cewaners.
Rzadziej syndrom DVS rozpoczyna się od niebieskiego koloru kończyn, zakrzepicy i martwicy w strefach, gdzie przepływ krwi w spasmie i niewinia małych naczyń cierpi najbardziej (palce, genitalia, końcówka nosa).
Zespół przewlekłego DVS (szczególnie związany z nowotworami złośliwymi) może być ograniczone do zmian w wskaźnikach laboratoryjnych.
Tendencja do krwawienia do największego stopnia koreluje ze spadkiem poziomu fibrynogenu - białka syntetyzowane w wątrobie i uczestniczącej w tworzeniu skrzeptu.
Nadmierna aktywacja systemu krzepnięcia towarzyszy osadzanie nierozpuszczalnego białka tworzącego ramy grobowca w małych naczyniach, co może prowadzić do zniszczenia czerwonych krwinek.
Przestrzega hemolityczna mikroskopatyczna (osadzanie nierozpuszczalnego białka wytwarzanego przez fundament ściereczki krwi) obserwuje się na ścianach arteriolu w odniesieniu do każdego czwartego pacjenta z rozpowszechnionymi koagulacją dożylnialnej. Prawda, stopień zniszczenia erytrocytów, wraz z wyjściem joglobiny, u takich pacjentów nie jest tak wysoki jak, powiedzmy, u pacjentów z zespołem hemolityczno-moczowskim.
