Jak tylko nie «połączenie» Feochromocyth: ona i «Wielki Imitator», oraz «Impresjonistyczny nowotwór», oraz «Dekadowany guz». Co to jest feuhromocytoma? Jaki jest mechanizm jego rozwoju? Jest to znane przez autora tego artykułu.
Treść
Feochromocyt w okręgach medycznych w określonych i «Wielki Imitator», oraz «prawdziwa bomba farmakologiczna», oraz «Impresjonistyczny guz». Co jest ukryte za terminem «Feochromocytoma»?
Nowożych naukowców nie znają prawdziwej przyczyny tego guza. Mają tylko założenia, że ta dolegliwość ma naturę genetyczną. Jednak medycyna zgromadziła wiele szczegółów na temat feuhromocytoma. Wymieńmy główne historyczne kamienie milowe wiedzy o tej chorobie:
- W 1886 roku. Niemiecki patolog Frankel najpierw opisał Feuhromocyt, znaleziony w dwóch nadnerczych na 18-letniej dziewczynie, nagle zmarł z upadku.
- W 1893 roku. Manas poinformował pacjenta z Peochromocytem i w 1896 roku. wykazał, że takie guzy nabywają kolor żółto-brązowy podczas malowania z solami chromowymi.
- W 1904 roku. Marchetti opisał nadnerczy Peochrochocytimo, który można uznać za dziedziczną, ale pierwszy udokumentowany przypadek dziedzicznego feochromocytoma opisano w 1943 roku.
- W 1912 roku. L. Szczyt sugerował termin «Feochromocytoma» (z Grech. Phaios - Ciemny kolor; Chroma - sole chromowe; Cytoma - guza).
- 1926. Rok (Szwajcaria) i C.H. Majo (USA) pomyślnie usunięto feochromocyt. Oba pacjenci mieli ukryty guz z napadowymi epizodami nadciśnienia nadciśnienia, które minął po operacji.
- 1952. Zwróga się wzrost liczby raku tarczycy związanego z feuhromocytaya.
Częstość występowania feochromocytoma
Feochromocytoma występuje u 1% pacjentów z stale zwiększonym podskorującym ciśnieniem tętniczym, będąc jedną z przyczyn nadciśnienia. W populacji Feuhromocytomas są stosunkowo rzadkie, z częstotliwością nieprzekraczającą 1: 200 tys. rocznie, a zapadalność nie więcej niż 1 osoba przez 2 miliony ludzi.
Guz może powstać u osób w każdym wieku, ale najczęściej obserwowany od 20 do 40 lat. Częstość występowania feochromocyt wśród dorosłych mężczyzn i kobiet jest taka sama, wśród dzieci jest częściej u chłopców - w 60%. Wiele guzów u dzieci wykrywa częściej niż u dorosłych (odpowiednio w 35 i 8% przypadków).
Obecnie nie jest możliwe porozmawianie o sto procentowej diagnozy żywotności guzów chromafinowych gruczołów adrenalnych. Często feochrocytoma pozostaje nieznajdoła, w takich przypadkach istnieje wysokie ryzyko poważnych zaburzeń sercowo-naczyniowych, aż do śmierci. Amerykańscy badacze twierdzą, że pomimo doskonałości metod diagnostycznych, około 1/3 pacjentów z diagnozą feochrocytomów podczas życia nie jest możliwe.
Mechanizm rozwoju feochromocytoma
Mechanizm rozwoju feuhromocytomów wynika z nadmiarowego przepływu we krwi tzw. Katecholamin - naturalne substancje aktywne fizjologicznie zwane adrenaliną i norepinę. W większości przypadków feochromocytoma przydziela oba rodzaje katecholamin.
Niektóre guzy produkują tylko jedną z tych katecholamin; Dopamina przeważa bardzo rzadko.
Oprócz katecholamin, pheochromocytoma może produkować serotoniny i inne hormony.
Korespondencje między rozmiary guza, poziom katecholamin we krwi i obraz kliniczny nie istnieje. Małe guzy mogą produkować i podkreślać dużą liczbę katecholamin we krwi, podczas gdy duże guzy metabolizują katecholaminy we własnej tkance i przeznaczyć ich część.
Inna figuratywna nazwa feochromocytoma - «Dekadowany guz» - Wynika to z faktu, że w 10% uwag jest złośliwy, 10% jest zlokalizowany poza nadnerczami, w 10% - istnieje porażka dwustronna, 10% jest połączona z dziedziczną patologią, a 10% znajduje się u dzieci.
W 90% przypadków feochromocytomów są nadnerczy Brainstabs. Znacznie mniej niż nowotwory są zlokalizowane poza dławikami nadnerczy. Sporadyczne pojedyncze mehromocytomy są częściej zlokalizowane we właściwym nadnerku, podczas gdy formy przyjazne rodzinie są dwustronne wielokiernik. Z dwustronnymi nowotworami nadnerczy wzrasta prawdopodobieństwo syndromów dziedzicznych.
Z czasem radykalnym leczeniem chirurgicznym feochromocytoma jest w pełni wyleczony. Skuteczność radykalnego leczenia chirurgicznego feochromocytomów pod łańcością guza jest wysoka i wynosi 95%. W przypadku złośliwości, przetrwanie pięcioletnie osiąga 44%.
W przypadku braku powikłań ciężkich kryzysów nadciśnieniowych (niedokrwienna choroba serca i niewydolność serca, zaburzenia krążenia mózgu, odwarstwienie siatkówki), występujące w zaawansowanych przypadkach choroby, niepełnosprawność pacjentów po w pełni zachowana.
