Chroniczna choroba promieniowania rozwija się na tle długoterminowych małych dawek napromieniowania jonizującego. W zależności od wchłoniętej dawki i własnej czułości ciała choroba może płynąć w trzech wersjach.
Treść
Koncepcja przewlekłej choroby promieniowania
Chroniczna choroba promieniowania - całkowita długoterminowa choroba bieżąca, która rozwija się w wyniku długiej ekspozycji na promieniowanie jonizujące. Wpływ promieniowania przeprowadza się w stosunkowo małych (jednorazowych) dawkach, zauważalnie przekraczającą maksymalną dopuszczalną. Chroniczna choroba promieniowania może wystąpić zarówno w warunkach wojskowych, jak i warunków ekspozycji zawodowej z trudnym naruszeniem przepisów bezpieczeństwa.
Opcje przepływu choroby przewlekłej promieniowania
Główne objawy i przepływ przewlekłej choroby promieniowania zależą od całkowitej dawki napromieniowania, charakter dystrybucji wchłoniętej dawki, a także z indywidualnej czułości radiowej organizmu.
W związku z tym, obecnie proponuje się przydzielenie trzech wersji chorób przewlekłych promieniowania zgodnie z warunkami wpływu promieniowania na organizm. Pierwszy jest główny wariant choroby - charakteryzujący się zewnętrznym stosunkowo jednolitym długotrwałym narażeniem na promieniowanie. Druga opcja obejmuje przypadki chorób przewlekłych promieniowania z napromieniowania zewnętrznego i wewnętrznego, charakteryzującego się lokalnym wpływem promieniowania na narządy i tkanki. Trzecia opcja przewlekłego chorobnika obejmuje łączone formularze charakteryzujące się różnymi połączeniem całkowitego i lokalnego wpływu promieniowania. Najbardziej kompletną rozmieszczoną symptomatologię choroby obserwuje się w pierwszej wersji podstawowej.
Chroniczna choroba promieniowania charakteryzuje się stopniowym powolnym rozwojem, długim odpornym przepływem i powolnym przywróceniem zakłóconych funkcji. Choroby do dzielenia się przez trzy okresy:
- Okres tworzenia choroby
- Okres regeneracji
- Okres zdalnych powikłań i konsekwencji
W przypadku warunków przewlekłego napromieniowania nie ma dość dokładnego związku między wynikającą z powstałej całkowitej dawki napromieniowania a dotkliwości przebiegu choroby. Przy całkowitej dawce, mniej niż 1-1,5 szarej, wyraźne postacie kliniczne nie rozwijają się, o całkowitej dawce więcej niż 4-5 szarych, ciężkich postaci przewlekłych chorób promieniowania.
Podstawowe objawy choroby
Choroba zwykle rozwija się w ciągu 2-3-5 lat od początku wpływu promieniowania, a jednorazowa i całkowita wartość znacznie przekracza ustalone maksymalne dopuszczalne dawki. Objawy choroby pojawiają się i postępują stopniowo. Wraz z rozkładanymi formami choroba jest objawiana w postaci zmiany funkcji ośrodkowego układu nerwowego, hamowanie tworzenia krwi i krwawienia. Często obserwuje się hamowanie funkcji żołądka i jelit, spadek funkcji gruczołów hormonalnych (zwłaszcza płci), zaburzeń skóry troficznej (sucha skóra, wzmocniona oroging, zmniejszona elastyczność) i płytki do paznokci, łysienie.
Chroniczna choroba promieniowania w nasileniu choroby jest zwyczajowa, aby podzielić na światła (stopień I), średnio (II stopnia) i ciężkie (stopień III).
Objawy przewlekłego badania promieniowania I stopnia (łatwe) charakteryzują się objawami Athenia - zwiększona zmęczenie, drażliwość, zmniejszenie zdolności roboczej, często pogorszenia pamięci, snu. Pacjenci cierpiący na przewlekłą chorobę radiacyjną z trudnością zasypiać, snu czunie, łatwo obudzić, nie czują się dobrze spoczęty rano. Często niepokoją głupie bóle głowy. Istnieją skargi dotyczące pogorszenia apetytu. Obiektywne objawy są niewiele i wyrażone słabo. Często występują lokalne pocenie się, zaburzenia membrany śluzowej Nasophack. Nie wykryto oznaki zmian organicznych w narządach wewnętrznych, ale małe zmiany funkcjonalne, zwłaszcza w układzie trawiennym występują dość często (ucisk funkcji wydzielniczości i kształtowania kwasów żołądka, jelit, nachylenie do zaparcia itp.). Dzięki tej formie choroby, system krwi zmienia się nieco. Treść erytrocytów i hemoglobiny, z reguły okazuje się normalnie. Na tym etapie choroba charakteryzuje się korzystnym przepływem, a praktycznie odzyskiwanie kliniczne, z reguły, może wystąpić w stosunkowo krótkim czasie (7-8 tygodni).
Chroniczna choroba promieniowania średniej (stopnia) charakteryzuje się szczegółowymi zróżnicowanymi symptomatami. Oprócz różnych objawów Athenia, z tą formą choroby krwawi, różne zaburzenia troficzne, zmiany w funkcji organów wewnętrznych. Charakterystyczną cechą manifestacji klinicznej jest ucisk funkcji systemu krwi. Reklamacje liczne i wyrażone ostrzejsze niż z przewlekłą chorobą promieniowania.
Choroba przebiega trwałe lata, z częstymi zaostrzeniami spowodowanymi przez różne niekorzystne skutki niespecyficzne (zakażenia, przepracowanie itp.). Pacjenci potrzebują wielu stacjonarnych i leczenia sanatorium, częściej choroba kończy się niekompletnym odzyskiem.
Ciężki stopień choroby promieniowania charakteryzuje się ostrym depresją tworzenia krwi z ciężkim zespołem krwotocznym, organiczne zmiany ośrodkowego układu nerwowego i narządów wewnętrznych, głębokich zaburzeń metabolicznych i troficznych, często rozwija się powikłania zakaźne. Choroba wyróżnia się postępującym kursem i często kończy się śmiertelnym wynikiem w wyniku powikłań zakaźnych lub krwotocznych. Może jednak niekompletna remisja hematologiczna kliniczna.
Zasady leczenia i zapobiegania chorobie
Leczenie przewlekłej choroby promieniowania powinno być złożone, indywidualne, jeśli to możliwe, wcześnie. Bezwarunkowy wymóg jest zaprzestaniem kontaktu ze źródłami promieniowania jonizującego. Wszyscy pacjenci z chorobą przewlekłą promieniowaniem (a nawet podejrzewani o tę chorobę) podlegają badaniu stacjonarnym i leczeniu.
Głównym warunkiem zapobiegania chorobie przewlekłej promieniowania jest precyzyjna zgodność z przepisami bezpieczeństwa i odpowiedniej kontroli Dosymetrii nad pracą ze źródłami promieniowania jonizującego. Niektóre imporę jest prawidłowym wyborem kompozycji osobistej do pracy z źródłach promieniowania, systematycznej obserwacji medycznej, prowadząc środki ogólne mające na celu poprawę zdrowia.
