Jak diagnozować trombocytopenia? I jak przeprowadza się traktowanie trombocytopenii? Możesz dowiedzieć się więcej o tym od naszego artykułu.
Treść
Diagnoza trombocytopenii
Wiele daje wyniki inspekcji, co pozwala zidentyfikować patologię narządów wewnętrznych i zdiagnozować podstawową chorobę ciała. Oznaczanie wielkości i spójności wątroby, węzłów chłonnych, palmy rumieniowe, gwiazdy naczyniowe, powiększona śledziona może pomóc w rozpoznaniu choroby. Identyfikacja patologii stawów, skóry, anomalii szkieletowych, analiza statusu neurologicznego jest również bardzo ważna. Nie zbędne i regularne termometria, aby wyeliminować patologię bakteryjną lub nowotworową. Należy jednak pamiętać, że niewielki wzrost śledziony Dostępny dla Palpation może być opcją dla normy - śledziona jest namacalna w 10% zdrowych dzieci i 3% zdrowych dorosłych. Upewnij się, że wraz z radiografią serca i lekkich nerków ultradźwiękowych, a zwłaszcza wątroby. Obserwowaliśmy przypadki trombocytopenia w hemańmie wątrobie i lokalnej koagulopatii zużycia.
Główną rzeczą w uznaniu przyczyny trombocytopenii nadal pozostaje badań laboratoryjnych. Wartość cytopenii, leukocytozy lub nieprawidłowej formuły leukocytów nie wymaga specjalnej konwersacji. Obowiązkowe badanie ostrza i krwi kreatyniny nie jest również omawiane. Potrzeba przebicia mostka przez niektórych autorów. Wierzymy, że jest to konieczne w pierwszych etapach wyszukiwania diagnostycznego, ponieważ niektóre opcje białaczki, niedokrwistości śmiertelnej, debiutującej trombocytopenia, a także dziedziczone formy amgacariocytozy można znaleźć tylko wtedy, gdy analizuje punkt sterotniczą. Badania morfologii płytek krwi koniecznie (gigantyczne płytki krwi i inne.). Czasami wymagana jest TipPiopia, aby potwierdzić hipoplazję szpiku kostnego.
Określenie konkretnych przeciwciał antygenów płytek krwi, a także długość życia płytek krwi, uzupełnienie surowicy, bezpośredniego testu anty-globuliny i definicję IgG związanego z płytkami płytek, jest niepraktyczna w celu potwierdzenia diagnozy trombacytopenii idiopatycznej.
W związku z tym obecność trombocytopenii zobowiązuje lekarza do zawarcia jego charakteru, określa jego niezależność i spróbuj ujawnić patogeneza.
Leczenie trombocytopenii
Leczenie zespołu krwotocznego spowodowane małopłytkowością zawsze tworzy pewne trudności dla lekarzy.
Przed rozpoczęciem leczenia należy usunąć przede wszystkim wtórną małopłytopenię. Oczywiście, po ustaleniu diagnozy wtórnej małopłytkowości, leczenie będzie w terapii choroby podstawowej. Jednak z ciężkim zespołem krwotocznym konieczne jest traktowanie specjalnym koncentracją na trombocytopenia jako głównej przyczyny jego. Pozwól nam przebywać na leczeniu najczęstszej choroby ITP, wykryte przez 96% pacjentów z trombocytopenią.
Obecność małopłytkowości u pacjenta często sprawia, że lekarz pierwszego kontaktu - policlinic, rodziny lub ogólny lekarz - w celu podjęcia środków nadzwyczajnych nie tylko pod względem badania, ale także do przepisywania terapii leczniczej i prawie koniecznie hospitalizuj pacjenta. Jednocześnie długoterminowe monitorowanie pacjentów z małopłytkowością, zwłaszcza z ITP, pokazuje, że terapia ratunkowa jest pokazana tylko z wyraźnym krwawieniem, co stanowi zagrożenie dla życia. Pacjenci bez objawów krwotocznych z liczbą płytek krwi w ciągu 30 x 109/4 nie wymagają hospitalizacji ani leczenia. Hospitalizacja pokazuje osoby z zagrażającym życiem krwawieniem, niezależnie od poziomu trombocytopenii, a także pacjentów z krwawieniem metrów śluzowych w poziomach płytek mniej niż 20 x 109 / L i tych, którzy mieszkają daleko od miejsca opieki medycznej lub różnią się niewystarczającym zachowaniem.
Pacjent z normalną psychiką i tam mieszkającą, gdzie można dostarczyć pomoc medyczną natychmiast, hospitalizacja może być opcjonalna, nawet jeśli występują małe krwotoki w poziomie płytek krwi powyżej 20 x 109 / L. Poważne objawy krwotoczne nawet w poziomach płytek krwi w zakresie 10 x 109 / L występują dopiero w 5% przypadków, a na poziomie 50 x 109 / l, nawet obrażenia rzadko są skomplikowane przez wyraźne krwawienie. Zawartość płytek poniżej 10 x 109 / L jest skomplikowana przez wymawiane krwawienie u 40% pacjentów. Rozważania i określają nowoczesne taktyki medyczne uczynienia pacjentów z małopłytkowością.
Proponowana taktyka może być krótko sformułowana w następujący sposób.
- Jeśli poziomy płytek przekraczają 50 x 109 / l, a objawy krwotoczne są nieobecne lub minimalne, wskazane jest powstrzymanie się od określonego leczenia.
- Gdy poziom płytek jest poniżej 20 x 109 / L, pacjenci pokazują określoną terapię nawet przy braku objawów krwotocznych.
- W przypadkach, gdy poziom płytek poniżej 50 x 109 / l, ale istnieją dodatkowe czynniki ryzyka krwawienia (nadciśnienie tętnicze, owrzodzenia żołądka, a także nadmiernie aktywny styl życia), należy przeprowadzić leczenie trombocytopenii.
- Jeśli poziom płytek krwi w ciągu 30 x 109 / L, nie ma objawów krwotocznych, ale pacjent nalega na leczenie, należy również przeprowadzić.
- Terapia powinna być przepisywana w przypadkach, w których poziom płytek krwi znajduje się w obrębie (20-30) x 109 / l bez objawów klinicznych, ale możliwość awaryjnej opieki awaryjnej jest nieobecna w pacjencie.
- Poziom płytek (20-30) x 109 / L powinien być również wskazaniem do terapii pacjenta z nieodpowiednimi zachowaniem.
Kiedy pacjent pokazuje leczenie, nauka medyczna obejmuje następujące rodzaje leczenia: terapia glukokortykoidowa, dożylne podawanie immunoglobuliny, połączone stosowanie glukokortykoidów i immunoglobuliny, splenektomii, wprowadzenie przeciwpóźnury D-surowicy, płynącej masy trombocytowej.
Terapia glukokortykoidowa. Większość pacjentów reaguje na leczenie glukokortykoidów szybkiego podnoszenia poziomu płytek krwi. Dawka 1,5 mg / kg nie powinna być uważana za bardziej wydajna w porównaniu z dawką 0,5 mg / kg. Wydajność dawki zawsze udaje się określić tylko empirycznie. Początkowa dawka lecznicza u dorosłego wynosi 40-80 mg prednizolonu dziennie (15 mg co 6 h). Inne glukokortykoidy nie mają żadnych zalet w porównaniu z prednizolonem. W przypadku podawania dożylnego hydrokortyzon jest preferowany w dziennej dawce 200 do 300 mg. Leczenie należy przeprowadzić w ciągu 3-4 tygodni. przed odpuszczeniem. Ten ostatni można uznać za kompletny, jeśli jednocześnie z zaprzestaniem krwawienia występuje wzrost liczby płytek krwi, lub częściowych, gdy poziom przepływu krwi nie jest znacznie znacząco zmieniany. Po osiągnięciu remisji dzienna dawka prednizolonu można szybko zmniejszyć - 5 mg dziennie do 30-40 mg. Po tym stopniowo zmniejsz dawkę - 2,5-5 mg leku w tygodniu. Ten rodzaj leczenia jest prawie zawsze towarzyszy niepożądane zjawiska: Kushingoid, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, wrzody sterydowe w żołądku, zwiększają masę ciała, tworzenie się zaćmy, osteoporozę, zmiana psychiki. Można to zaobserwować po 20 tygodniowej terapii prednison nawet w dawce 10 mg / dzień. Niestety, po anulowaniu leczenia pożądany poziom płytek krwi pozostaje mniej niż 50% pacjentów. W praktyce efekt leczenia ma tylko 50 do 3% leczonych pacjentów.
Dożylne podawanie immunoglobuliny może zwiększyć poziomy płytek krwi w prawie 75% przypadków nawet z ciężką przewlekłą małopłytkową.
50% pacjentów oznaczył poziom płytek krwi prawie do normy. Niestety, ten efekt leczenia okazuje się również krótkoterminowy. Przez następne 3-4 tygodnie. Poziom płytek krwi jest zmniejszony prawie do początku w 75% traktowanych. Do 30% pacjentów leczonych dożylnym podawaniem immunoglobuliny, w dalszej odporności stalowej. Opisano różne tryb podawania leku. Niektórzy autorzy oferują do wprowadzenia go codziennie w ciągu 5 dni w dawce 0,4 g / kg. Inni wprowadzili prawie podobną dawkę - 1 g / kg przez 2 dni. Jednorazowa podawanie immunoglobuliny w dawce 0,8 mg / kg daje takie same wyniki, jak wcześniej prezentowane schematy leczenia.
Porównanie skuteczności leczenia immunoglobuliną i glukokortykoidami można zauważyć, że ich działanie jest prawie takie same.
Leczenie przeciwciałami do czynnika RH, terapii anty-resh-d-surowi. Doświadczenie zdobyte dzisiejsze doświadczenie Anti-Resh-D Globulin pozwala nam powiedzieć, że prowadzi do przejściowego poziomu płytek krwi o prawie 50% leczonych, efekt ten jest utrzymywany w zakresie 2-3 tygodni. Terapia ta jest mniej wydajna dla ulic przechodzących przez splenektomię.
Sprenektomia w leczeniu trombocytopenii jest pokazana w następujących przypadkach:
- W przypadku braku efektu z początkowo przeprowadzonej terapii lekowej i liczby płytek krwi mniejszych niż 10 x 109 / l. W tym przypadku czas trwania choroby powinien wynosić co najmniej 6 tygodni., I manifestacje krwotoczne mogą być nieobecne;
- z liczbą płytek krwi mniej niż 30 x 109 / l przez 3 miesiące. W przypadku braku normalizacji, pomimo aktywnej terapii (glukokortykoidy, dożylne podawanie immunoglobuliny, przeciwciała do współczynnika RHESUS-D). Sprenektomia jest możliwa zarówno podczas krwawienia, jak i jego nieobecności;
- W przypadku braku wpływu wszystkich innych metod leczenia osób z ciągłym krwotokiem, który można wyeliminować tylko przez stałą transfuzję masy płytek krwi, podczas gdy sprenektomia jest uważana za środkiem «Najnowsza nadzieja»;
- Sprenektomia nie jest pokazana jako pierwsza metoda leczenia.
We wszystkich innych przypadkach nie jest zalecana splenektomia trombocytopenia.
Transfuzja masy płytek krwi. Uważa się, że transfuzja jednej jednostki zawiesiny płytek krwi (5-10 x 1010 rejestrów krwi z jednej dawki krwi dawcy w 500 ml) powinien prowadzić do wzrostu poziomu płytek krwi o 5-5-10 x 109 / l podczas pierwsza godzina. W przypadku braku tego windy kolejne transfuzje masy płytek krwi są uważane za słabo obwodowe.
Inne metody leczenia. Przypadki skutecznego leczenia tromboidopenii z natainoidem, cyklofosfamidem, winerską, winblastiną, kolchicyną, interferonem, cyklosporyną, kwasem aminokaprojowym, plazmaperzysta, napromieniowanie itp. Jednak do tej pory skuteczność żadnej z tych metod leczenia nie ma jeszcze poważnego potwierdzenia w badaniach wieloośrednich kontrolowanych przez graczy.
