«Rain Man», «domek z kart», «Sunrise Mercury» - Wszystkie te filmy łączy autyzm głównych bohaterów. Nazwa tej choroby oznacza «Zanurzenie w sobie» (z autos łacińskich - sam). Autyzm nie jest tak rzadki - od 3 do 15 przypadków przez 10 000 dzieci, a chłopcy cierpią częściej niż dziewczyny. Co to jest autyzm? Czy można pomóc takiemu dzieciom?
Treść
Pojęcie «autyzm» Został po raz pierwszy wprowadzony przez. Blair w 1920 g. Jako objaw z poważnymi naruszeniem interakcji z rzeczywistością pacjentów schizofrenii dla dorosłych. Autyzm wczesnego dzieci został opisany przez Leo Kanner (1943., Zespół Kanner), a następnie Hans Asperger (1949.).
Następnie brzmiał jedną z definicji autyzmu «Odłączenie osoby z światem zewnętrznym». Ta choroba jest uderzająca nie tylko mentalne funkcje (mowa, intelekt, myślenie), ale także odzwierciedla na percepcji przez dziecko holistycznego obrazu świata. Głównym problemem autyzmu leży w nieporozumieniu, niewykształcenie przez osobę zdarzeń występujących wokół.
Udowodniono, że większość przypadków autyzmu jest jednak dziedziczna, jednak dokładne mechanizmy dziedziczenia do teraźniejszości są nieznane. Jedyną rzeczą, którą można argumentować, jest najprawdopodobniej sam same autyzm, ale predyspozycje do niego.
Zostaną wdrożone lub nie - w dużej mierze zależy od okoliczności zewnętrznych, które raczej nie są przyczyną, ale warunki rozwoju autyzmu. Często pojawienie się objawów autyzmu jest poprzedzony obrażenia ogólne i inne zaburzenia ciąży i porodu, a także różne czynniki działające po urodzeniu.
W ostatnich latach Autyzm zapłacił szczególną uwagę. Wynika to z faktu, że według wielu badań liczba osób, pacjentów z autystyczną, staje się corocznie rośnie. Jednak nie jest jasne, czy jest ono związane z niektórymi czynnikami zewnętrznymi lub po prostu występuje rozszerzenie granic koncepcji «Autyczność».
Dzieci z autyzmem, począwszy od pierwszych miesięcy życia, różnią się w niektórych cechach rozwoju. Przede wszystkim, takie dziecko pozwala uniknąć wszystkich rodzajów interakcji z dorosłymi: nie jest naciskany do matki, kiedy zabiera go na ręce, nie rozciąga ramionę i nie rozciąga się do niej, ponieważ zdrowe dziecko robi, unikanie prosty wygląd w oczy.
Często dominuje wizytę peryferyjną (patrzy na krawędź oczu); Może również nie odpowiadać na dźwięki, w jego imieniu, które często ma podejrzany o tych dzieciach zaburzenia słuchu, które w rzeczywistości nie.
Charakterystyczną cechą rozwoju umysłu podczas autyzmu jest niespójności, niejednoznaczność jego manifestacji. Autystyczne dziecko może być bardzo inteligentne i upośledzone psychicznie, może być utalentowany w jakiejś muzyce (muzyce, matematyki), ale nie mieć najprostszych gospodarstw domowych i społecznych. To samo dziecko w różnych sytuacjach może być niezdarna i może wykazać niesamowitą zręczność.
Współczynnik psychiczny dzieci autystycznych często przekracza 70 punktów na skali walcowej. Takie dzieci pokazują zdolności - czasami po prostu genialne - do rysowania, muzyki, konstruowania. Nazywają się «Wiedza Ostrovka», i ci, którzy je nazywają «Naukowcy z autistów». W tym samym czasie reszta sfer życia nie jest w ogóle dotknięta dzieckiem.
Dziecko autystyczne jest niezwykle związane z własnymi stereotypami gaśniczymi. Wszystko jego wewnątrz świata zostaną zaciśnięte w ciasne ramy, wymiana, dla której jest tragedia. Jest to przede wszystkim ze względu na tak zwaną neofobię - strach przed wszystkimi nowymi.
Jednak fobias w takich dzieciach może rozwinąć wszystko. W szczególności dzieci autystyczne cierpią na fobię sensoryczną - mogą bać się obawiać się domowych urządzeń elektrycznych, emitujących ostrych dźwięków, hałasu wodnego, ciemności lub jasnego światła, zamkniętych drzwi, wysokich kolorów i t.D.
Kiedy dziecko autystyczne jest szczególnie złe, może pokazywać agresję i samokształcenie. Eksplozja rozpaczy energetycznej mocy jest zwykle przed interwencją w swoim życiu i próbuje zmienić ustalone stereotypy. Selektywność w kontaktach i brak widocznych załączników nawet do zamknięcia ludzi wynika z całego systemu obaw i w rezultacie - zakazy i powściągliwości.
Jest to elastyczne, «Zrobienie», «Mechanizm», «Plogina». Często daje wrażenie tłoczenia. Jedna z jasnych cech przemówienia autystycznego dziecka - echolalizacja, powtórzenie - często opóźnione - usłyszane zwroty opisane z rzeczywistą sytuacją.
Problemy rodziny dziecka autystycznego
Kłopoty rodziny z autystycznym dzieckiem przede wszystkim, że świadomość problemu często pojawia się nagle. Trudności z ustalenia kontaktu, interakcja jest zrównoważona w oczach rodziców z kojącymi wrażeniami, które powodują poważny, inteligentny wygląd dziecka, jego specjalne umiejętności.
Dlatego w czasie diagnozy rodzina czasami doświadcza najtrudniejszego stresu: w trzech, czterech, czasami nawet pięcioletnich rodziców zgłasza, że ich dziecko, które zostały uznane za zdrowe i utalentowane w rzeczywistości «Nevel». Często natychmiast oferują zorganizowanie niepełnosprawności lub umieszczania go w specjalnej szkole z internatem. Stan stresu dla rodziny, która jest kontynuowana «walka» Na jego dziecko, od teraz często staje się przewlekłym.
Największe problemy wpadają w udział matki dziecka autystycznego, ponieważ od jego urodzin, nie otrzymuje pozytywnych emocji, natychmiastowej radości komunikacji, z dobrobytem wszystkich szczelności i zmęczenia związane z codziennymi obawami i niepokojami.
Dziecko nie uśmiecha się do niej, nie patrzy w oczy, nie lubi być w jego ramionach; Czasami nawet nie podkreśla go od innych osób, nie daje żadnych widocznych preferencji w kontakcie. Jest rozsądne, więc przejawy depresywności, drażliwości, wyczerpania emocjonalnego.
Ojcowie mają tendencję do unikania codziennego stresu związanego z wychowaniem autystycznego dziecka, spędzając więcej czasu w pracy. Niemniej jednak doświadczają uczuć winy, rozczarowania, chociaż nie mówią o tym tak wyraźnie jak matki.
Charakterystyczne jest, że potrzeba komunikacji w autystycznych dzieci nie jest początkowo złamana. Takie dziecko może być głęboko związane z bliską osobą, a ludzka twarz jest dla niego znacząca, jak w przypadku jakiejkolwiek innych, tylko kontakt wzrokowy może być bardzo długie. W ten sposób dziecko autystyczne może zamiast nie chcą kontaktować się z otaczającymi ludźmi.
Ponadto ojców są zaniepokojeni nasileniem stresu, który doświadcza ich żon, wpadają na swoje szczególne znaczenie dla zapewnienia «ciężko» Dziecko, które jest nadal ostrzejsze ze względu na fakt, że obiecują być długoterminowym, właściwie życiem.
W szczególnej sytuacji bracia i siostry takich dzieci rosną: w psychologicznym i mieszkającym, ale także doświadczają pewnych trudności, a rodzice są często zmuszeni do ich poświęcenia ich w takiej sytuacji.
Jeśli zauważysz powyższe znaki w zachowaniu dziecka, skonsultuj się z psychiatrą dziecka. Niż we wcześniejszym wieku zaczniesz korektę rozwoju dziecka autystycznego, tym więcej szans na dostosowanie go do normalnego życia.
Podczas diagnozowania autyzmu głównym kryterium jest to, że ta choroba nigdy nie rozwija się w zdrowym wybrzeżu po 5 latach. Zatem, jeśli wymienione odchylenia znajdują się w bardziej dojrzałym wieku, należy najpierw rozważyć schizofrenię, a nie auty.
Ponadto niektóre objawy autyzmu są podobne do manifestacji opóźnienia psychicznego, naruszenia mowy, wrodzonej głuchoty i regresywnej psychozy. Dlatego tylko doświadczony specjalista może ustalić, czy Twoje dziecko naprawdę cierpi autyzm.
Terapia konwencjonalna zakłada zarówno odpowiednią dietę, jak i stosowanie środków uspokajających i innych leków w celu poprawy ogólnego stanu dziecka. Ponadto teraz istnieje masa technik i wydarzenia mające na celu leczenie lub korekta autyzmu. Na przykład terapia komunikacyjna pomaga rozwinąć niezależność, niezależność, niezależność i umiejętności adaptacji społecznej. Ważne jest również przyczynienie się do rozwoju umiejętności komunikacyjnych poprzez język gestów i innych różnych metod (komunikacja niewerbalna).
Szkolenie audio-wokalne i szkolenia audio mają na celu późniejszą adaptację dzieci-anutystów, a także terapii konfliktu, główną metodą, której jest gwałtownym objęciem «Forceal Holding», lub trzymanie terapii. Ta metoda jest również nazywana «Przymusowe wsparcie» i został zaproponowany przez M. Welch w 1983 roku.
Składa się do próby wymuszenia, prawie gwałtownej edukacji fizycznych połączeń między matką a dzieckiem, ponieważ jest to właśnie braku tego związku, który jest często uważany za główne utratę wartości podczas autyzmu. Ponadto potrzebne są stałe klasy specjalistycznych wychowania fizycznego medycznego, aby dziecko nauczyć się, jak posiadać swoje ciało.
Rodzice muszą zrozumieć, co dzieje się ze swoim dzieckiem, a jeśli to możliwe, ustanowić z nim emocjonalny kontakt, poczuj ich siłę, nauczyć się wpływać na sytuację, zmieniając go na lepsze. Ponadto rodziny z dziećmi autystycznymi są przydatne do komunikowania się ze sobą. Nie tylko dobrze się rozumieją, ale każdy z nich ma własne wyjątkowe doświadczenie przeżywania kryzysów, przezwyciężenia trudności i osiągnięcia sukcesu, opanowanie konkretnych technik do rozwiązywania licznych problemów z gospodarstwem domowym.
