Kiedy dusza i ciało chory razem
Psychosomatyka - Generalny temat medycyny i psychologii, który bada wpływ czynników psychicznych na pojawienie się i przebiegu chorób somatycznych (cielesnych). Pod psychosomatycznym dolegliwością, reakcja na stres emocjonalny, wraz z zmianami zarówno funkcjonalnych, jak i morfologicznych (zewnętrznych) zmian w narządach i tkankach różnych systemów organizmów. Około 45% osób, które zwracają się do lekarzy z tymi lub innymi skargami dotyczą zwolnienia pacjentów psychosomatycznych, zatwierdzają.
Po raz pierwszy termin «psychosomatyka» Brzmiał z ujścia niemieckiego psychiatra Johann Heinrot w 1818 roku. Twierdził, że takie straszne choroby, takie jak gruźlica, rak i padaczka «urodzić się» W ludzkim ciele z nie mniej strasznych stanów emocjonalnych - złośliwość, samotność, wstyd i impotencję seksualną.
Założyciel nowoczesnej teorii psychosomatycznej stała się znana wielu austriackimi psychiatra Sigmund Freud. Jego prace nad tak zwaną konwersją, z 1885 r., Twierdzą, że jest to konflikt psychologiczny, który nie jest uprawnieniami, zmuszając osobę do korzenia - przez paraliż, głuchota, ślepota, konwulsje, zakłócenia koordynacji ruchów, naruszenie połknięcia działać. Przez konflikt, instynkty niedopuszczalne przez firmę (agresja, otwarta manifestacja seksualności) i zakazów kulturowych, nakładających Tababoo na uwolnienie emocji i prowokując pojawienie się obrażeń psychologicznych. Chcę, na przykład, «»Uwaga na kapeluszu» Wiecznie niezadowolony z szefa pracy, wyrażając go z trzema pudełkami. Więc nie, nie jest niezapomniany, ale co z podporządkowaniem i etyką zawodową? Twoje pragnienie jest tak zatłoczone, które jest tłumione przez podświadomość, zanim świadomość będzie miała czas na przetworzenie tego emocjonalnego wybuchu.
Sygnały z mózgu zamiast wcielenia w działaniach, są przenoszone do systemów somatycznych, co prowadzi do zmian w ich organach. Na przykład, psychosomatyczne naruszenia wizji i słuchu odzwierciedlają wewnętrzną odmowę widzenia i usłyszeć wszystkiego, a ciągłe niezrealizowane pragnienie uderzenia kogoś będzie bolesne. Nowoczesne praktyki rzadko interpretują połączenie choroby zewnętrznej z wewnętrznym konfliktem tak symbolicznym, ale takie przypadki mają miejsce. Potwierdzają one choroby osób o ograniczonej wyobraźni, których uczucia nie są wyrażone słowami, ale działania.
Dalej - bardziej interesujący. Gdy problem z psychologicznych obraca się w prawdziwą chorobę, emocjonalna walka neuronów jest ponownie przemierzająca. Dostajemy bardzo specyficzną chorobę, której można zdiagnozować i leczyć. A nie tutaj! Konflikt wewnętrzny tak pozostał otwarty, właśnie przeniósł się do cienia na chwilę. Dlatego prawdziwa choroba generowana przez niego nawet z kompletnym skomplikowanym leczeniem prędzej lub później nabywa przewlekłą formę.
Gdzie jest cienki - koniecznie pęknie!
NS «dzwon» Na konflikcie psychologicznej choroba somatyczna może być rozpatrywana z różnych stanowisk. Daj nam kilka przykładów.
Choroba jako podstawa korzyści. W tym przypadku choroba nie rozwiązuje problemu psychologicznego, pozwala tylko przeoczyć dyskomfort. Ktoś z pomocą choroby ma na celu przyciągnięcie uwagi, a na jakąś chorobę staje się wspaniałym powodem, aby przenieść trudną rozmowę lub niepożądane spotkanie.
Choroba jako ostrzeżenie. Choroba na podstawie podświadomości może sygnalizować, że pewna sytuacja może stać się potencjalnie niebezpieczna. Na przykład małe dziecko przestraszyło się czarnego psa. Dziecko dorastało i bezpiecznie zapomniałem o tym incydencie. I nagle zaczyna cierpieć z powodu szybkiego bólu głowy. Jego źródłem jest przyjazny czarny szczeniak, zwierzak, którego sam człowiek kupił. I chociaż pies może nie przyjść żadnych zagrożeń, podświadomy umysł jest niepokojący.
Choroba jako zwrot. Jeśli nie możesz zaspokoić potrzeby planu psychologicznego, możesz to zrobić za pomocą ciała, «Używany» choroba, która jest odpowiednia docelowa. Na przykład nadmierne osadzanie tkanki tłuszczowej wskazuje pragnienie, aby być chronionym, tworząc rodzaj tarczy, a zwiększone pocenie się wskazuje, że osoba nie wie, jak płakać, licząc łzy z czymś haniebnym.
Choroba jako instalacja. W latach 30. ubiegłego wieku niektórzy hipnotyści zdobyli sławę ze względu na najciekawszą sztuczkę pod względem psychosomatyki - one «natchniony» płonący mężczyzna. Zanim zahipnotyzowany eksperymentalny został dotknięty zimną monetą, zapewniając, że została wycięta lub czym był młotkiem. Pod monetą był odpowiednio oparzenie lub krwiaka. Jeśli człowiek myśli może kontrolować reakcje fizjologiczne na źródło podrażnienia, w oparciu o subiektywną prezentację ich natury, można założyć, że powód wielu dolegliwości jest program stworzony przez nas - nasze często niepoprawne poglądy, «jak to możliwe».
Dla choroby musisz zobaczyć osobę
Całkiem przy okazji, w jaki nasza strona zapamiętała Platona, która twierdziła, że całość nie może być zdrowa, gdyby część boli. Podejście psychosomatyczne jest uzasadnione tylko wtedy, gdy choroba jest uważana za nie «w kontekście» tego pacjenta i z nim.
Z jednej strony medycyna od dawna była przekonana o fakcie, że fizjologia jest nierozłączna z psychologią, a osobliwości nerwowego postrzegania konkretnej osoby sprowokują wygląd konkretnych chorób. Z drugiej strony obszar ten nie został jeszcze badany, że nie ma prawa zakwalifikować się do tytułu niezależnej branży. Wśród lekarzy można sprostać kardynalnym przeciwnym opiniom: Niektórzy nie zwracają uwagi na koncepcję psychosomatyki, biorąc pod uwagę go w fikcji, inni są skłonni odnieść się do absolutorium chorób psychosomatycznych, z wyjątkiem Veneal.
Wierzyć, czy nie, fakt pozostaje faktem: choroba psychosomatyczna jest pomyślnie wyleczona tylko wtedy, gdy ciało i dusza dostają ciało. W związku z tym oprócz tradycyjnego leczenia nie będzie zbędne do pracy z psychologiem lub psychoterapeutą. I jaka taktyka do wyboru jest to hipnoza, psychoanaliza lub spotkanie z grupą wsparcia, aby rozwiązać.
