Tytuł brzucha - ostry, nieodłączny w chorobie człowieka związanej z infekcjami jelitowymi i spowodowane badikiem Badefoundfic Bacteria Salmonella Typhi.
Treść
Historyczne odniesienie
Wygląd tajfoid został po raz pierwszy opisany w 1643 tony.Willisia. Ze względu na podobieństwo objawów brzusznych i ssawnych, choroby te nie były wyróżnione przez długi czas do 1837 roku.Gerhard nie opisał swoich cech klinicznych, określając tyfus brzucha jako «tiifoid» Forb. Zakaźny charakter tajfoidów brzucha i możliwość zakażenia przez kale pacjenta została zainstalowana w.Badd w wyniku badań epidemiologicznych w 1856 roku. Później w 1880 r. Do.Ebert otworzył czynniki przyczynowe tajfoidów brzusznych - bacilosów tiffoidalnych (bakterie w kształcie wiersza). Wysoka śmiertelność z brzucha Typhus podczas wojen hiszpańsko-amerykańskich i anglo-kartonowych potwierdziła pilną potrzebę stworzenia prewencyjnej szczepionki, która wkrótce została opracowana (Coll, Pfffer, Wright, Russell). Na początku 20. Częstość występowania tajfoidów brzusznych gwałtownie spadła w krajach, w których środki sanitarne i higieniczne zaczęły walczyć infekcje jelitowe.
Jak jest zakażenie brzusznego tiff
Obecnie głównym źródłem zakażenia tajfoidalnego na całym świecie jest przewlekłe nośniki bakterii. Wraz z odchodami (połączenie), czynniki przyczynowe choroby wpadają w środowisko zewnętrzne i rozpowszechniane przez wodę, mleko, produkty spożywcze. Jeden pacjent lub przewoźnik może być źródłem zakażenia dużych populacji. Możliwa transmisja zakażenia przez nieocenione owoce i warzywa lub surowe mięczaki; Przewoźnicy mogą być muchami. Często znaleźli 1910 latem o ogniskach o dużej skali tajfoid (ze względu na jedyny przypadek choroby i rozprzestrzeniania się infekcji przez wodę) praktycznie zniknął w wyniku środków sanitarnych.
Patogen jazdy w naszym ciele
Zakażenie tytułu brzusznego występuje z żywnością lub wodą. Bakterie przenikają płytkę Peyera (skupiska tkanki limfatycznej) dolnych departamentów jelitowych i pomnóż w nich. Stamtąd wchodzą do krwiobiegu, czyli bakteremię rozwijają się, z którymi rozpoczęło się początek okresu gorączkowego (wzrost temperatury). Od momentu zakażenia aż do wzrostu temperatury około 10 dni. Charakterystyczne oznaki zapalenia występują we wszystkich tkankach limfoidalnych ciała, w tym śledziony.
Objawy tyfusu brzusznego
Choroba zaczyna się od ogólnego samopoczucia, bólu głowy, bólu całego ciała, utrata apetytu w pierwszym tygodniu i stopniowy wzrost temperatury do 40°. Wysoka temperatura jest zapisywana przez 1-2 tygodnie, z codziennymi oscylacjami około 1°. W przypadku odzyskiwania, po kolejnych 1-2 tygodniach temperatura stopniowo powraca do normy. Zwykle w pierwszym tygodniu na skórze brzucha i dna piersi, pacjenci wydają się charakterystyczną wysypką w formie małych różowych plamek. Puls jest słaby, pomimo gorączki. Ilość białych krwinek zmniejszona (leukopenia).
Ze względu na wyraźny meteoryzm brzuch zostanie zabrany, bolesny w palpation. Zaparcia zmienne z atakami ciekłego krzesła w formie «grochówka». Język jest pogrubiony, pokryty szarym brązowym kwiatem, przenoszącym zęby. Możliwe krwawienie z nosa i zapalenie oskrzeli. Na wysokości gorączki istnieje ostra słabość, naruszenie świadomości z przemianem stanu urojeniowego i pełnej utraty aktywności.
Bezwarunkowe potwierdzenie choroby jest alokacja bakcilli brzusznych (bakterie - kije) z krwi (w pierwszym tygodniu choroby) lub z moczu i kał - w drugim tygodniu. Drugi tydzień staje się pozytywną reakcją vidal, t.MI. Bonding (aglutynacja) pacjenta z surowicą w surowicy Abdominet. Zgodnie z wartością diagnostyczną, reakcja widalna jest jednak gorsza, test dla środka uwodzi.
Powikłania tajfoidów brzusznych obejmują krwotok w ścianie jelitowej i innych narządach, kampanii (przełom wynikającego z powstałego wrzodu) jelit, płuc, zakrzepica. Dość często występują powtarzające się ataki choroby, ale z reguły postępują w ułatwieniu.
Leczenie tajfoidem brzucha
Izolowanie choroby w połączeniu z dobrą opieką i terminowym obróbką antybiotykami doprowadziło do 10-krotnej redukcji śmiertelności wśród pacjentów (do 1% lub mniej). Najbardziej skuteczne środki leczenia - antybiotyk chloramfenikolu (lewomycetyna). Dzielenie jelit wymaga natychmiastowej operacji.
Osoby podróżujące do obszarów zalecane są szczepienie, szczepienia, a także wszyscy mieszkający w ogniskach infekcyjnych. Odróżnić żywy szczepionkę doustną (przyjmowanie przez usta) i szczepionka zawierająca zabitych bakterii (wstrzyknięty domięśniowo). Po zastosowaniu, odporność rozwija się w ciągu 2-3 tygodni i jest zachowana co najmniej przez 3 lata. Szczepioność stosuje się od 5 lat, szczepienia dla dzieci 2-5 lat odbyły się po konsultacji z lekarzem. Przeciwwskazania są reakcjami alergicznymi na szczepionkę kompensacyjną.
