W przypadku hipoparathyoidyzmu w organizmie, produkcja hormonu gruczołu parachitoidalnego jest zmniejszona, która towarzyszy spadek poziomu wapnia krwi. Choroba klinicznie przejawia się bolesnymi drgawkami, drażliwość, upośledzeniem pamięci i stałej depresji.
Treść
Hipoparatiosioza lub hipoparatyoza jest chorobą, w której w organizmie z jakiegokolwiek powodu nie wystarczy do hormonów gruczołów przytarczycy (Paratyrin) lub czułość receptorów tkanek do tego hormonu jest zakłócany, co powoduje funkcję pararathgamon. W tym stanie towarzyszy ataki konwulsji tonikowej.
Przyczyny hipoparatycznego
Przyczyną hipoparathyoidyzmu jest procesy zapalne w gruczołach parachitoidalnych, krwotok w gruczołach występujących w wyniku traumatycznych uszkodzeń szyi, strikheniny, tlenku ołowiu, tlenku witaminy D, w ciąży i karmienia piersią, z naruszeniem ssania wapnia w jelicie, Po wystawieniu na promieniowanie.
Przerzuty nowotworów złośliwych w gruczołach parachitoidów można podać hipoparatiozie. Czasami spadek funkcji gruczołów parachitoidalnych może być wrodzony, gdy gruczoł zatargowy jest słabo rozwinięty w okresie wewnątrzmacicznym rozwoju płodu.
Hipoparatioza rozwija się z różnymi procesami autoimmunologicznymi:
- Podstawowy hipotyroza
- Przewlekła awaria korzyści nadnerczy
- Zespół autoimmunologiczny poliendokryny
- Rodzina Endocrinopatia
Ale najczęściej powodem hipoparatios jest ingerencja chirurgiczna na dławik tarczycy lub innych narządów szyi, gdy przypadkowo uszkodzone są gruczoły parachitoidalne. Szczególnie często dzieje się to z całkowitą (pełną) usunięciem gruczołu tarczycy nad rakiem tarczycy.
Podstawowe objawy choroby
Niewydolność parathgamonu (paratyniny) lub spadek wrażliwości na receptor prowadzi do naruszenia wymiany wapnia i fosforu. Wchłanianie wapnia w jelicie zmniejsza się, eliminacja wapnia z tkanki kostnej zmniejsza się, a ilość wapnia w kroplach krwi. W tym samym czasie we krwi zwiększa liczbę fosforanów. Redukcja ilości wapnia prowadzi do wzrostu wzbudzenia nerwusasularnego i rozwijają się drgawki tonowe.
Z długim przepływem procesu, hipotrofią i zanik mięśni może się rozwijać. Na początku choroby pacjent wydaje się skargi na drętwienie i skopiowanie kończyn, uczucie «czołganie się z gassami», mrowienie, ciepło przypływowe do ręki lub nóg, odczucia «skurcz» mięsień. Wszystkie te manifestacje są wzmocnione pod wpływem przegrzania, zimna, ćwiczeń, w chorobach zakaźnych, napięcia psychicznego.
Z czasem bolesne drgawki pojawiają się w symetrycznych grupach mięśniowych. Bardzo często pojawiają się charakterystyczne skurcze w rękach, tzw «Przeszkód». W kończynach dolnych konwulsje są objawiane w formie «Stóp Konsky», Gdy palce są wciśnięte do tyłu stopy, pacjent nie może być na całej stopie, towarzyszy mu napięcie mięśni goleni i bioder.
Jeśli pojawiają się drgawki, pojawiają się «RIB ROCI» Ze względu na napięcie mięśni wokół ust, «Sardoniczny uśmiech», I podczas dystrybucji napadów na mięśnie żucia, może wystąpić ich bolesny stres, prowadzący do konwulsyjnej kompresji szczęk (trism). Mięśnie brzucha i klatki piersiowej cierpią rzadziej, jednak z długotrwałym napięciem konwulsyjnym, istnieje podział oddychania, który może być zagrażający życiu. Nasilenie stanu zwykle zależy od poziomu wapnia we krwi.
Wyeliminuj płuca, średnie i ciężkie stopnie hipokalcemii (zmniejszenie ilości wapnia we krwi). Jeśli hipoparatioza występuje mocno i przez długi czas, zmiany są połączone w ośrodkowym układzie nerwowym (drażliwość, pogarsza pamięć, depresja). Zwiększone ciśnienie wewnątrzczurowe i ból głowy występuje, nieprzyjemne uczucia w oczach, patrząc na światło. Czasami towarzyszy im pojawienie się drgańczych napadów podobnych do napadu padaczkowego. Z boku wegetatywnego układu nerwowego naruszenia objawiają się szybkim bicie serca, pocenie się, ból brzucha, biegunka.
Przewlekła hipoparatioza objawia się zmianami skóry:
- sucha skóra i obieranie
- Kruchość do paznokci
- wypadanie włosów
- Zniszczenie zębów
- Charakterystyczne zmiany emalii zębów
Procesy zapalne pojawiają się w błonie śluzowej oka (zapalenie spojówek, zapalenie paku, zapalenie bleperacji), często zaćmy rozwija się dość często.
