Kardiomiopatia przerostowa jest niezależnym pogrubieniem ścian komorowych, które towarzyszy spadek objętości wnęk serca. W wyniku choroby ściany komorów stają się ciężkie i gęste, nie zdolny do pełnego relaksu.
Treść
Koncepcja przerostowej kardiomiopatii
Kardiomiopatia przerostowa - choroba charakteryzująca się niezależnym, nie zależnym układem sercowo-naczyniowym o znacznym zagęszczaniu (przerost) ścian komorowych o jednoczesnym zmniejszeniu ich wewnętrznej objętości. W przypadku, gdy hipertrofia mięśnia sercowego zapobiega normalnym odprowadzaniu krwi z komorów serca, jest to taśma obturacyjna kardiomiopatii przerostowej. We wszystkich innych przypadkach kardiomiopatia przerostowa jest uważana za niestruktowalną. W przytłaczającej większości przypadków jest uszkodzenie lewej komory serca.
Przyczyny rozwoju choroby
Choroba może być wrodzona i nabyta. Wrodzona hipertrofalna kardiomiopatia jest dziedziczona i często nosi charakter rodzinny. Przyczyny rozwoju nabytego przerostowej kardiomiopatii nie są całkowicie jasne. Według jednego z hipotez, u osób z nabytą przerostową kardiomiopatią w okresie wewnątrzmacicznym ich życia, uformowano wad tak zwanych receptorów serca adrenergicznego, który przeprowadził regulację działalności serca, w szczególności częstotliwość serca skróty. W krwi każdej osoby stale krążą norepinę i inne rytm serca studenta naturalne chemikalia (hormony). U osób z wadliwymi receptorami, wrażliwość na Noraderenliny jest znacznie zwiększona, a hormony podobne do niego, co przyczynia się do rozwoju przerostu mięśnia sercowego, a wraz z czasem kardiomiopatii przerostowej.
Główne mechanizmy rozwoju kardiomiopatii przerostowej
Ze względu na wyraźną hipertrofię ścian mięśnia sercowego komory, normalne napełnianie komory jest złamane. W rezultacie mniej niż u zdrowych ludzi, ilość krwi wchodzi do komory. Jednocześnie wyrażona sztywność mięśnia sercowego powoduje uporczywy wzrost ciśnienia wewnątrzgrzyskowego. I wyrażona sztywność mięśnia sercowa i zwiększone ciśnienie wewnątrzczystryczne prowadzi do faktu, że mniejsza ilość krwi jest wyrzucona z komory w momencie skrótu serca. Na początku choroby zmiany te nie pokazują się. Stopniowo, na początku, z znaczącym, a następnie mniejszym wysiłkiem fizycznym, choroba się deklluje.
Normalnie, w celu wdrożenia dowolnych obciążeń, odprowadzanie krwi z serca powinno zwiększyć, co jest konieczne do odpowiedniej dostawy tlenu przez narządy i tkanki ciała. W tym, pod obciążeniem, tętno zwiększa częstotliwość. Z przerostową kardiomiopatią, napełniając krew serca cierpi i samotnie, a podczas obciążenia jest jeszcze bardziej pogarsza się jeszcze bardziej ze względu na wzrost częstotliwości tętna. W związku z tym, odpowiedni wzrost funkcji pompy serca podczas wykonywania obciążenia nie występuje. Wydzielanie fizyczne w kardiomiopatii przerostowej prowadzi do znacznego wzrostu ciśnienia wewnątrzczystego, co z kolei powoduje wzrost ciśnienia w nadzorowanym lewym atrium i naczyniach małego (kręgu płucnego) krążenia krwi. W wyniku wszystkich tych zmian występuje duszność, zwiększając proporcję do stopnia obciążenia. Ponieważ podczas wysiłku fizycznego zwolnienie krwi z lewej komory nie jest odpowiednie do wzmocnienia obciążenia, jeden z pierwszych zaczyna cierpieć krwiobienie w tętnice wieńcowe, dopływ krwi do samego mięśnia serca.
Ponadto, z przerostową kardiomiopatią, istnieje zawsze rozbieżność między możliwościami dostaw wieńcowych, pozostaje taka sama jak u zdrowych ludzi, a znacząca masa mięśnia sercowego. Zmniejszenie przepływu krwi przez tętnice wieńcowe przejawia się przez bolesność - charakterystyczny ból w środku i w lewej połowie klatki piersiowej. Podobnie jak duszność, Angina jest sprowokowana przez ładunek i przechodzi samotnie. W niektórych przypadkach, pod obciążeniem, dopływ krwi do mózgu jest również gorszy, co przejawia się przez omdlenie. Należy zauważyć, że przez pewien czas na pokonanie wzrostu ciśnienia wewnątrzgrzuszkowego podczas obciążenia, «Łączyć» Następny mechanizm kompensacyjny: Wnęka w lewo Atrium rozszerza się, a jego grubość ścianki wzrasta. Takie zmiany przyczyniają się do dodatkowego wypełnienia lewej komory z krwią pod obciążeniem. Ale ze względu na fakt, że rezerwa lewego atrium jak «Pompa» Nieletni wkrótce odmówi tego dodatkowego mechanizmu. Znacząca ekspansja lewej wnęki z atrium predysponuje do rozwoju migoczącej arytmii. Oprócz migotania arytmii dla większości przypadków kardiomiopatii przerostowej, scharakteryzowano inne różne naruszenia rytmu serca (arytmiony), które często noszą życie podobne. Arytmia jest najczęściej sprowokowana przez obciążenie fizyczne lub emocjonalne i może towarzyszyć omdlenia, a czasami prowadzi do nagłej śmierci. W ubytkach serca, ze względu na ich odrzucony rozszerzalność, można utworzyć Clomes. Rozprzestrzenianie się fragmentów tych zakrzepów przepływu krwi (zakrzepembolizm) może spowodować zawał narządów wewnętrznych i blokowania dużych naczyń.
Objawy choroby
Obecność i czas (czas) pojawienia się skarg w przerostowej kardiomiopatii jest określony głównie przez dwa czynniki: które z komorów serca zmienia się w wyniku choroby. Przerost lewej komory, która jest najpotężniejszą komorą serca, może pozostać niezauważony przez lata i dziesięciolecia. Tylko wtedy, gdy rozpocznie się lewą komorę «przekazać» pojawią się skargi. Odosobniona klęska prawej komory serca występuje bardzo rzadko (najczęściej odnotowuje przerostek przegrody interwektrycznej - wspólna ściana dla obu komorów). W niekonstrukcyjnej formie kardiomiopatii hipetrofalnej, gdy odpływ krwi z komory nie przeszkadza, skargi mogą nie być. Czasami duszność oddechu (przy wykonywaniu znaczącej wysiłku fizycznego), przerwy w pracy serca, a także neurotycznego bicia serca. Obecność przeszkody (przeszkody) odpływu krwi z komory znacznie zmniejsza rozładowanie krwi z serca podczas wysiłku fizycznego. W formie obturacyjnej nadczynnościowych kardiomiopatii typowe skargi są: duszność podczas wykonywania wysiłku fizycznego, bolesna i stanów przycinających. Wygląd skarg u pacjentów z formą obturacyjną jest powodem ich odwołania do lekarza. Reklamacje dla kardiomiopatii przerostowej, ponieważ jego wygląd postępuje powoli, co jest charakterystyczną cechą choroby.
