Multiple Meeloma to choroba szpiku kostnego guza, której podłoże jest złośliwe komórki osocza (komórki mielomatyczne). Do tej pory efektywne leczenie może powstrzymać postęp choroby i pomyślnie zwalczanie objawów.
Treść
Multiple Meeloma (MM) jest chorobą szpiku kostnym guza, której podłoże jest złośliwe komórki plazmowe (komórki mielomatyczne).
Szpik kostny jest organem położonym w płaskich kościach, takich jak żebra, kręgi, czaszki, kości miednicy. Jedna z głównych funkcji szpiku kostnego - produkcji krwinek. Szpik kostny wytwarza różne krwinki: erytrocyty przenoszące tlen w tkance, leukocyty tworzący układ odpornościowy, płytki, które zapewniają krzepnięcie krwi i zatrzymanie krwawienia.
Układ odpornościowy składa się z różnych komórek, głównym zadaniem układu odpornościowego - walki z infekcjami. Limfocyty są niektórymi z komórek, które tworzą złożony kompleks układu odpornościowego. Limfocyty dzielą się na dwie klasy - limfocyty T i w limfocytach. Komórki plazmowe są najbardziej dojrzałych limfocytów. Normalne komórki plazmowe wydzielają i wyróżniają różne immunoglobuliny, które przeprowadzają odporność humoralną i ochronę ciała z infekcji.
Zdrowe krwinki są hodowlane i kontrolowane, przestrzegając pewnych procesów w organizmie.
W szpiczaku wielu, komórka osocza staje się anomalowatym, złośliwym, niekontrolowanie mnożąni, w wyniku postępu nowotworu w szpiku kostnym, liczba komórek złośliwych komórek plazmowych o jeden gatunków dramatycznie. Wypełniają szpik kostny i zakłócają produkcję normalnych krwinek wszystkich trzech typów. Z reguły komórki te syntetyzują jeden rodzaj patologicznego immunoglobuliny, wytwarzanie normalnej immunoglobuliny zmniejsza się, co powoduje rozwój niedoboru odporności i wysoką częstotliwość powikłań zakaźnych. Patologiczne białko, które wytwarza topniejące komórki, uderza nerki.
Melo jest zwykle nazywany «Wiele», T. W celu. , Z reguły znajduje się kilka ognisk nowotworów w kościach, co może prowadzić do złamań. Mianowicie: w kościach kręgosłupa, miednicy, klatki piersiowej, ramienia i biodra, a nawet czaszki, a nie charakterystyczne dla kości rąk i stóp, przedramienia i nóg.
Czasami zmienione komórki plazmowe znajdują się tylko w jednym, oddzielnie brane do części ciała (zwykle w jednej z kości). Ta choroba nazywa się samotnym Plasmocytem. Taktyka leczenia w tych przypadkach jest inna. Pacjenci jako terapia są przepisywane napromieniowanie, a jeśli to możliwe, leczenie operacyjne o dalszej regularnej kontroli nad analizą krwi, który jest w stanie wykryć dalszy rozwój szpiczaka w odpowiednim czasie.
Częstość występowania mnogiej mielaczki - 7.5 przypadków na 100 000 osób, częstotliwość choroby wzrasta z wiekiem. Z reguły ludzie powyżej 50 lat są chory.
Dokładna przyczyna choroby nie jest znana.
Objawy mnogiej szpiczaka
Najczęściej choroba zaczyna się od bólu w kręgosłupie, żebra, bony miednicy. W pewnym pacjencie pierwsze siły objawów, które rozpoczęcie ankiety jest ostro zwiększone EE. Często pacjenci narzekają na słabość, zwiększona zmęczenie, w badaniach krwi, ujawnia się w celu zmniejszenia hemoglobiny (niedokrwistość) lub wzrost poziomu kreatyniny (niewydolność nerek). Objawy związane ze wzrostem poziomu wapnia krwi mogą pojawić się u pacjentów z wyraźnymi zmianami w tkance kostnej: utrata apetytu, nudności, zaparcia, depresji i senności.
U wielu pacjentów częstych powtarzających się przeziębienia, kaszel i inne zakażenia stają się pierwszymi objawami choroby, kaszlu i innych infekcji, zwłaszcza zapalenie płuc.
Diagnoza szpiczaka
Z reguły pierwszy pacjent bada terapeutę, wysyła również szpiczaka pacjenta do badań krwi na badania. Jeśli wyniki tej analizy są alarmujące, zaleca konsultację z ekspertem hematologa.
Hematolog jest nadal na przyjęciu ambulatoryjnym wyznacza rozszerzoną próbę krwi i moczu, których wyniki pochodzą z laboratorium po jednym lub dwóch tygodniach. Krew i mocz są badane przez elektroforezę na obecności parapretenów w nich - Patologiczne białka wydzielane przez komórki szpiczaka. W niektórych laboratoriach dostępna jest jeszcze bardziej dokładna metoda badania – Immunofixacja. Ponadto, dla diagnozy pacjenta pacjent musi zostać przeniesiony do badania próbki szpiku kostnego.
Najczęściej pacjent jest wysyłany do Departamentu Hematologicznego Szpitala.
Badanie szpiku kostnego. Ogrodzenie szpiku kostnego jest wykonany z tylnej powierzchni kości miednicy lub z mostka. Uzyskany materiał jest badany pod mikroskopem do wykrywania komórek szpikowych.
Ogrodzenie szpiku kostnego jest wykonywane w znieczuleniu lokalnym. Specjalna igła jest wprowadzana do kości, a przy pomocy strzykawki można uzyskać próbkę szpiku kostnego. Wszystkie manipulacje trwa 15 minut. Pacjent doświadcza nieprzyjemnego uczucia, więc w wielu ośrodkach medycznych analiza ta jest przeprowadzana w znieczuleniu lokalnym. Jeśli po zrobieniu analizy pacjent doświadcza bólu w miejscu wstrzykiwania i skarży się na dyskomfort, możesz wziąć bolesne narzędzia.
Rentgenowskie promienie. Zdjęcie rentgenowskie pozwala zobaczyć zmiany w kościach, charakterystyczne dla szpiczaka, a mianowicie ogniska wylewu tkanki kości i złamań. Zwykle rób zdjęcia czaszki, kręgosłupa, klatki piersiowej, żeber, miednicy, barków i kości udowej. W niektórych przypadkach przeprowadza się tomografia komputerowa (KT) lub badania rezonansu magnetycznego (MRI).
Testy moczu. W badaniach moczu (przez elektroforezę lub immunofifikację), określ specjalny rodzaj paraproeinatu, który nazywa się białko Bens-Jones. W przypadku badań jest konieczna codzienna ilość moczu.
Testy krwi. Jeśli pacjent zdiagnozowano szpiczakiem, hematolog przepisuje regularną ankietę krwi, w celu monitorowania poziomu paraproteiny we krwi, a także monitorować takie zjawiska jako niedokrwistość, hiperkalcemia i monitorować funkcję nerek.
Metody methyea
Leczenie mnogiej mielaku realizuje kilka celów:
Nowoczesne leczenie leku szpiczaka obejmuje:
- Podejście patogenetyczne jest wpływ na mechanizmy rozwoju guza i na bardzo złośliwą tkaninę - środki antykorozyjne;
- Podejście objawowe - leczenie manifestacji choroby: poprawa stanu tkanki kostnej - Bisfosfonaty; Preparaty, które zmniejszają dotkliwość anemii - erytropoetyny; Środki przeciw zakaźne - antybiotyki.
W patogenetycznym traktowaniu pacjentów z szpiczaka mnosza istniewi obecnie dwie różne strategie: intensywna chemioterapia z późniejszym przeszczepem autologicznego szpiku kostnego i tylko anty-terapia («Standard» Chemioterapia środkami cytostatycznymi, leczenie innowacyjnymi narkotykami).
Intensywna chemioterapia z kolejnym autologicznym transplantacją szpiku kostnego. Intensywna chemioterapia jest przeprowadzana przy użyciu wysokich dawek leków mających na celu zwalczanie guza, co ponadto nie powinno uszkodzić komórek własnego szpiku kostnego. Następnie, po tym, jak nowotwór spadnie w odpowiedzi na kurs intensywnej chemioterapii (osiągając odpowiedź), pacjent sprawia, że komórki własnego szpiku kostnego do późniejszej autotransplantation (pacjent przebiega jego komórki) .
Zgodnie z wynikami wielu badań przeszczepianie autologicznego szpiku kostnego w nowo chorych pacjentów ma kilka zalet w porównaniu z «Standard» Terapia: Zwiększa zarówno liczbę całkowitych remisji, jak i oczekiwana długość życia pacjentów u pacjentów, którzy przekazali pomyślnie (otrzymano odpowiedź na terapię, niechciane zjawiska zostały wyeliminowane). Jednak ta metoda terapii ma szereg przeciwwskazań, w tym, przede wszystkim wiek pacjenta i obecność chorób towarzyszących. Podejmując decyzję w sprawie metody leczenia, zgoda pacjenta do leczenia jest również uwzględniona.
«Standard» chemoterapia, Z reguły stosuje się w połączeniu z hormonami steroidowymi (prednizonem, deksametazonem) i obejmuje stosowanie różnych środków chemioterapeutycznych: Melfalane, cyklofosfamid, Wincristine i inne.
Terapia leków Innowacyjny lek. Znaczący sukces uzyskuje się w leczeniu pacjentów z szpiczakiem wielokrotnym w ciągu ostatniej dekady ze względu na wprowadzenie do praktyki klinicznej nowej generacji - z zasadniczo różnym mechanizmem działania niż tradycyjny («Standard») Chemioterapia. Należą do nich zarejestrowane w rosyjskiej proteoziom inhibitorze - Bortezomyb (Velcade) i Immunomodulator - Lenalidomid (Revlimid). Zastosowanie tych leków prowadzi do wzrostu liczby całkowitych remisji i nierozpoznawalnej długości życia pacjentów. Zarówno Velcade, jak i Revlimid mogą być stosowane u pacjentów jako leczenie antykorozyjne z nawrotem (zaostrzenie) choroby i terapii indukcyjnej z późniejszym przeszczepem szpiku kostnym.
Oprócz obróbki wymienionych powyżej, stosuje się radioterapia, która jest skuteczna dla obrad obszarów bólu i zniszczenia kości. Czasami istnieje potrzeba operacji chirurgicznej, aby wzmocnić osłabione kości, ostrzegawcze złamania, aby usunąć guz, który rezygnuje z kluczowych centrów, na przykład w kręgosłupie.
Wybór określonego schematu leczenia zależy, przede wszystkim od poszczególnych cech choroby w każdym poszczególnym pacjenta, a także z poglądów i podejść w jednym lub innym lekarzowi. Jako sam chory, a członkowie jego rodziny zawsze mogą poprosić lekarza uczestniczącego o wszelkie pytania, które ich interesują się w odniesieniu do stanu zdrowia pacjenta, metod jego leczenia i wszelkich problemów związanych z chorobą. Wielu pacjentów przed podjęciem decyzji o podjęciu decyzji, czy uzgodnienie proponowanej opcji leczenia, chcą skonsultować innego specjalistę do słuchania kilku punktów widzenia.
Pełne lekarstwo szpiczaka jest kwestią przyszłości, ale dziś skuteczne leczenie jest zdolne do zatrzymywania postępu choroby przez wiele lat i skutecznie radzić sobie z jego objawami.
