Rozproszona stwardnienie jest chorobą, która pozostawia nie tylko fizyczni blizn. Wiele osób zdiagnozowanych ze stwardnieniem rozsianym przechodzi przez różne etapy, zanim mogą przyzwyczaić się do ich choroby.
Treść
Jak radzić sobie ze stwardnieniem rozsianym. Dlaczego ja
Zanim ustanawiając diagnozę stwardnienia rozsianego, wiele już przechodzi przez okres niepewności, w obliczu różnych objawów, często nie zauważalnych dla innych. Jeśli zdiagnozowano stwardnienie, porozmawiaj z lekarzem o moich wątpliwościach i obawach. Ważne jest, abyś przemawia do lekarza, który ufał.
Kilka miesięcy, lat, a czasem nawet dekadę po pierwszym zdiagnozowaniu choroby, możesz poczuć nowe lub niezwykłe objawy, lub stare objawy mogą pojawić się ponownie.
Dziś, dzięki nowoczesnym metodom, stwardnienie rozsiane można szybko zdiagnozować, co pozwala pacjentom ze stwardnieniem rozsianym, aby rozpocząć odpowiednie leczenie na wczesnym etapie procesu patologicznego. Z drugiej strony oznacza to również, że pacjent będzie musiał dostosować się do strachu przez krótszy okres czasu.
Rozsiany stwardnienie jest chorobą, która pozostawia nie tylko fizyczne blizny (t.MI. Nie tylko ogniska w przewodzie głowy i kręgosłupa). Wiele osób zdiagnozowanych ze stwardnieniem rozsianym przechodzi przez różne etapy, zanim mogą przyzwyczaić się do ich choroby.
Zadaniem wszystkich jest znalezienie najlepszego sposobu na znalezienie, jak żyć z tym dolegliwością. Wsparcie od krewnych, przyjaciół, lekarzy i innych specjalistów, a także stwardnienia stwardnienia może pomóc Ci radzić sobie z problemami psychologicznymi. Większość pacjentów przejdzie przez wszystkie etapy opisane poniżej. Jednak niektórzy mogą być w stanie szybciej pokonać pojedyncze etapy niż reszta.
Większość pacjentów ma ostateczną diagnozę stwardnienia rozsianego powoduje wstrząsy, a następnie odmowa. Początkowo pacjent nie chce wziąć, że ma stwardnienie rozsiane, działając na zasadę «czego nie powinno być, nie może być».
Strach
Strach jest obowiązującym czynnikiem, zwłaszcza gdy osoba nie wie dokładnie, co bać. Jednak strach jest w stanie zadawać jakość choroby pacjenta jeszcze więcej szkód niż objawy samsi stwardnienia. Podczas choroby strach może wystąpić wielokrotnie, zmuszając go do pokonania go ponownie i ponownie. Poważne, wzmocnione faktami, informacje o stwardwie rozsianym jest fundamentalne na tym etapie i jest w stanie pomóc rozwiać pewne obawy.
Aby pozbyć się kompleksowego poczucia niepokoju, najlepiej szukać porady od specjalisty. Grupy wsparcia zapewniają również większą pomoc w przezwyciężaniu nieporozumienia, które mogą towarzyszyć stwardnienie rozsiane.
Smutek
Dla pacjentów ze stwardnieniem rozsianym charakteryzuje się również smutkiem i depresją. Jeśli smutek, z reguły, przechodzi z czasem, a potem depresja może być dłuższa i odporna. Wśród pacjentów ze stwardnieniem rozsianym depresja występuje częściej niż wśród osób zdrowych lub z innymi chorobami przewlekłymi.
Jeśli czujesz, że cierpisz na depresję, powinieneś szukać pomocy. Depresja może oznaczać, że w procesie diagnozy osiągnąłeś określony etap, gdy potrzebujesz wsparcia kogoś innego. Możesz podzielić się swoimi obawami i tym, co czujesz z bliskim przyjacielem. Niektórzy szukają pomocy psychologowi.
Skuteczne środki mogą być psychoterapia i leki przeciwdepresyjne. Niektórzy pacjenci próbują radzić sobie z depresją niezależnie, ale depresja kliniczna – To poważny stan. Nawet bolesny stwardnienie sami wyrazili podejrzenie o możliwą rolę czynników psychologicznych w występowaniu tej choroby i podczas jego kursu. Wielu pacjentów zauważył, że bezpośrednio przed nowym epizodem stwardnienia rozsianego lub pogorszenia, doświadczyli poważnego kryzysu, doświadczył zwiększonego obciążenia lub rozstał się z ukochaną.
Diagnoza skleroza diagnostyka
Większość pacjentów ze stwardnieniem rozsianym prędzej czy później udaje się poradzić sobie z obciążeniem psychologicznym wynikającym z potwierdzenia diagnostyki. Z reguły, w końcu, rozsiany stwardnienie i świadomość faktu, że każdy powinien nosić swoje obciążenia. Ważne jest, aby to pamiętać «akceptować» nie znaczy «poddanie się» lub «Rozpoznaj swoją porażkę».
