Proces choroby ma pochodzenie alergiczne - ostra reakcja przeochodniowa rozchodzi się do ust, na błonie śluzowej narządów widzenia i narządów moczowych. Jednocześnie patologia ma wyjątkowo ciężką formę rozwoju i przepływu.
Informacje o zgłoszeniu zostały opublikowane w 1922 roku. Po pewnym czasie choroby przypisały nazwiska naukowców, którzy byli pierwsi, aby go zidentyfikować. Więcej niż Stevens-Johnson syndrom jest znany jako złośliwy rumień. Głównym znakiem klinicznym tej patologii skóry uważa się za tworzenie się dobrze rozróżnialnego wody wirującej na skórze pacjenta i błon śluzowych.
Jeśli rozmawiamy o ramach wiekowych, zespół Stevens-Johnson wcale nie wybierany w tym względzie: choroba ma własność do uderzenia w jakikolwiek wiek. Szczyt zachorowalności odnotuje się wśród populacji odpornościowej od 20 do 40 lat, a tylko pojedyncze przypadki są zarejestrowane u dzieci w ciągu pierwszych 3 lat. Średnio o 1 milion. Osoba konta za 2-6 chorych rocznie. Wraz z programami ćwiczeń syndrome Stevens-Johnson jest bardziej podatny na mężczyzn.
Przyczyny choroby
Podstawą zespołu jest reakcja alergiczna natychmiastowego rodzaju. Wśród czynników, które mogą być warunkiem rozwoju choroby, przeznaczają następujące czynności:
- agenci pochodzenia zakaźnego;
- lek;
- choroby natury złośliwej;
- Nieznane powody.
U dzieci syndrom Stevens-Johnsona staje się konsekwencją takich infekcji wirusowych jako prostych opryszczka, Odra, świnka, Wiatrak, infekcja adenowirusowa. Wśród czynników prowokujących bakteryjnych świętują gruźlica, Salmonelloza, Tularevia i Gonorona, Wśród grzybów - trico, histopatii i głębokiej mieszanki.
Najczęstszą przyczyną szybkiego rozwoju zespołu u dorosłych pacjentów jest wprowadzenie leków lub rozwój nowotworu złośliwego. Wśród leków, antybakteryjne leki, niesteroidowe środki przeciwzapalne, sulfonamidy i regulatory CNS mają szczególne zagrożenie pod względem pojawienia się poważnych alergii. Prawdopodobieństwo rozwoju zespołu Stevens-Johnson zwiększa się, jeśli pacjent zdiagnozowano chłoniaka lub raka.
Jeśli choroba nie powiodła się przed oryginalnym źródłem, a czynnik spowodowany przez patologię nie został określony, choroba nazywa się Ideopotic (mając niewyjaśniony powód).
Obraz kliniczny choroby
Aby potwierdzić lub zaprzeczyć diagnozę, aby zwrócić się do dermatologa. Przede wszystkim specjalista doceni szeregową charakterystykę tego pacjenta, zostanie szczegółowo poprosić pacjenta o ustalenie czynnika, który spowodował rozwój patologii.
W celu potwierdzenia diagnozy «Zespół Stevens-Johnson», Ciesz się specjalnymi metodami diagnostycznymi:
- Biopsja skóry. W wyniku analizy histologicznej pacjent wykrywa ruch komórek naskórka, wyrównawczym wygląd pęcherzy i wyznaczono infiltrację limfocytową.
- Test krwi klinicznej. Uzyskane dane pozwalają ustalić obecność objawów reakcji zapalnej, procedura koaguloogramu potwierdza zaburzenie krzepnięcia krwi, a w wyniku czego Analiza biochemiczna krwi Staje się wyraźnym niskim koncentracją białka. Specjalista zapłaci specjalistę do danych o badaniu immunologicznym krwi, które w obecności zespołu Stevens-Johnson z pewnością pojawi się ostry skoczyć liczbę komórek T i określonych antygenów.
Jeśli po przeprowadzeniu badań lekarz nadal będzie miał wątpliwości co do ważności diagnozy, pacjent będzie podlegać dodatkowym analizom, wśród których możliwe jest odróżnienie koprogramu, analizę biochemiczną moczu, badanie ultradźwiękowe nerki i Bladder, Zimnitski, studium rentgenowskie płuc. Czasami inni wąskie lekarze specjalizacyjne są przyciągane do badania diagnostycznego - urolog, nefrolog, okulolog, otolaryngolog i pulmonolog.
Leczenie choroby
Nasza strona zauważa, że leczenie zespołu Stevens-Johnsona jest zwykle pozytywne. Pod wpływem odpowiedniej kompleksowej terapii intensywność ciężkich objawów zwykle trafia do spadku w 8-10 dni po rozpoczęciu leczenia. Po pewnym czasie temperatura ciała jest normalna, a zapalenie przechodzi ze skóry i błon śluzowych.
Z reguły znacząca poprawa stanu pacjenta lub jego pełnego wyzdrowienia występuje około 1 miesiąca. Pomimo nasilenia choroby przejawy zespołu skóry pojawiają się alternatywnymi atakami: zmniejszają się, a następnie są ponownie zapalne. Dzieje się tak w ciągu 2-3 tygodni odpowiedzialnego leczenia. Po ostatecznym powrocie do zespołu Stevens-Johnson, osoba nadal przypomina plamki z łysienia (miejsca pozbawione włosów) na brwiach i rzęs. Jak już odnotowano, prognoza nie można nazwać korzystnym, jeśli przebieg choroby podstawowej u pacjenta jest skomplikowany przez porę rogówki oczu, ślepotę lub wygląd synowy.
Podstawą traktowania zespołu Stevens-Johnsona jest wysokie dawki hormonalnych glukokortykoidów. Ponieważ usta pacjenta jest często silnie zdumieni przez pęcherzy, wprowadzenie leków jest wykonane za pomocą wstrzyknięć. Stopniowo dawki leków zmniejszają się, zdarza się natychmiast po widocznym poprawie dobrego samopoczucia ofiary.
Aby wyczyścić krew z toksycznych kompleksów immunologicznych, które pojawiają się wraz z rozwojem zespołu, pacjent jest poddany kaskadowym filtrowaniu plazmy, hemosorpcji, immunosorpcji i plazmarezy membranowej.
Ważne znaczenie dla odzyskiwania osoby ma obfity system picia i normalizacja dziennej diurę. Dla ogólnego wzmocnienia organizmu, leki poliwitaminowe są przepisywane w obowiązkowej obecności podwyższonych dawek wapnia i potasu. Zapobieganie wtórnym zakażeniu przeprowadza się poprzez zastosowanie lokalnego i ogólnoustrojowego Antybiotyki.
