Przyczyny choroby
Czynnik przyczynowy choroby - wirus Rabdarusa. Istnieje w dwóch wersjach: ulica (dzika), jego żywym środowisku są naturalne warunki w świecie dzikich zwierząt; i naprawiony, który jest używany do produkcji surowicy antywibrysowej. Wraz ze wszystkimi zagrożeniem, wirus jest bardzo wrażliwy na wpływ środowiska zewnętrznego: w ciągu 2 minut jest zniszczone przez gotowanie, a także szybko umiera z 2-3% roztworu Lizoli i chloru lub 70% alkoholu.
Epidemiologia choroby
Przenieść wirus zwierzęcy. Choroba jest przekazywana zwierzętom i człowiekowi przez ugryzienie lub miganie zakażonej bestii uszkodzonej skóry. Człowiek, jako ćwiczenia pokazuje, nie rozprowadza wirusa z kroplami powietrza. Infekcja może wystąpić w przypadku kontaktu z pacjentem ślinowym z krwią (świeża rana, zarysowania na skórze lub śluzu) zdrowej osoby. Pozycja szczytowa sięga jesienią i latem.
Rozwój choroby
W ciele sprawujący czynnik wścieklizny spada przez rany i otarcia na skórze. Środkowy układ nerwowy wirusa sięga za pomocą włókien nerwowych: ma duże powinowactwo z tkankami nerwowymi. Ma również właściwość do rozprzestrzeniania się przez krew i limfę.
Atakowanie centralnego układu nerwowego, czynnik przyczynowy przez nerwowe pnie dostaje się do zakończeń nerwowych kanałów ślinowych, skąd przychodzi bezpośrednio w ślinę.
Obraz kliniczny choroby
Gdy choroba nie objawiła się jeszcze przez pierwsze znaki, specjalista podnosi diagnozę na podstawie wyników badania ofiary (ugryzienie, blaknięcie zwierząt), również zwracają uwagę na obecność niestrawności i halucynacji.
Ułatwia diagnozę pojawienia się takich objawów klinicznych, jako podekscytowany problem, agresja, nonsens, drgawki połkniętego mięśni, wodoru, pocenie się, obfita ślina.
Pod koniec etapu choroby, paralityka, diagnoza opiera się na danych badawczych, ogólnej procedury pojawienia się objawów i obecności paraliżu.
Leczenie choroby
Dziś konkretne traktowanie wściekliznych u ludzi jeszcze nie rozwinęło, więc robią wszystko, aby ułatwić stan pacjenta. Pacjent zapewnia pokój i ochronę przed zewnętrznymi bodźcach - głośne dźwięki, jasne światło, ostre wahania powietrza. Dla tego pacjenta osoba jest umieszczona w cichym, przyciemnionym i ciepłym oddziale.
Aby zmniejszyć nadmierną pobudliwość systemu ośrodkowego układu nerwowego, stosować pigułki nasenne, leki przeciwdrogowe i bolesne (morfina, aminazyna). Wskazania do terapii infuzji stają się odwodnieniem i gwałtownie zmniejszenie masy ciała pacjenta. W ostatnim etapie, środki, które stymulują oddychanie i pracę układu sercowo-naczyniowego, w razie potrzeby, w razie potrzeby do sztucznej wentylacji płuc.
Zapobieganie: Kiedy potrzebujesz szczepienia wścieklizny
Nasza strona przypomina ofiary choroby często ludzie, którzy nie szukają lekarza ani nie przyjdą do niego za późno. Kolejnym czynnikiem w rozwoju wściekliznych - nieuczciwy następujący reżim szczepienia i błąd stawki szczepień do końca.
Jako szczepienie przeciwko wściekliom, jest ono głównie stosowane (stężona szczepionka antygrasy kulturowej). Wtryskiwany lek domięśniowo w tempie 0 OH, 3, 7, 14, 30, 90 dnia. Kiedy możliwe jest, aby zobaczyć zwierzęce, po obserwacji w ciągu 10 dni. Jeśli w tym czasie nic podejrzanego nie dzieje się w jego zachowaniu, pozostaje żywy, kurs szczepień jest zatrzymany.
Wraz z szczepionką w przypadku ciężkiego i rozległego uszkodzenia przepisuje się immunoglobulina antybrobowa. Im szybciej został zastosowany po ugryzieniu, szybszym i bardziej wydajnym.
O dużym znaczeniu jest staranna przetwarzanie przestrzeni ugryzienia w pierwszych minutach (godzinach) po ataku zwierzęcych. Windyna musi spłukać dużą liczbą bieżącej wody z mydłem lub traktować środek dezynfekujący. Krawędzie rany smarują alkohol etylowy lub jod. Bandaż na uszkodzonym obszarze nie jest nałożony do miejscowego leczenia z immunoglobuliną. Interwencja chirurgiczna w ranie jest niedopuszczalna w ciągu pierwszych 3 dni po ugryzieniu. Warunkiem środków zapobiegawczych jest stosowanie surowicy antyoszczelnej.
